O wow, een blauw huisje.

 Na veel te warm weer midden in de winter en dus een hele rij groene, nu toch een graadje vorst, en dus een blauw huisje.

Temperatuurquilt

 Al een paar jaar had ik in mijn hoofd dat ik een keer een temperatuurquilt wilde maken, Een temperatuurquilt is een quilt waarvoor je elke dag een blokje maakt, waarin de kleuren per blok zijn bepaald door, je raadt het al, de temperatuur van die dag.

 Het is het leukste om dan op 1 januari te beginnen en dit jaar dacht ik er zowaar op tijd aan. Als je googled op temperatuurquilt dan vindt je allerlei voorbeelden, flying geese, cirkels, simpele driehoekjes. Meestal zijn de blokjes dan twee kleuren, de minimum temperatuur en de maximum temperatuur. Maar je kunt natuurlijk ook een neutrale achtergrond kleur kiezen en dan voor de temperatuur twee kleuren erbij. Dat heb ik gedaan, ik heb een simpel huisje getekend wat ik in één keer kon paperpiecen en dat met een zwarte achtergrond gemaakt.

Het eerste wat je moet doen is bepalen welke kleuren je gaat gebruiken. Het is eigenlijk de bedoeling dat je voor elke kleur maar één stofje gebruikt. Zulke grote lappen heb ik niet, dus het wordt scrappy. Dit is mijn kleurenschema:

Ik heb gekozen voor een interval van 4 graden celsius met het idee dat er dan niet zoveel huisjes zowel het dak als de muren dezelfde kleur zouden hebben.

Nou, hahahaha, het is echt raar weer dus nu (tot en met januari) is de helft al hetzelfde....

En dit zijn mijn huisjes, het wordt een quilt van 17 bij 22 en dan in plaats van de negen blokken die ik over heb aan het eind een soort legenda. 

 Ik ben benieuwd of ik het het hele jaar vol ga houden. Op zich is zo'n huisje niet zoveel werk, ongeveer 20 minuten en het is ook gelijk een reden om elke dag even achter de naaimachine te kruipen.

Quiltmarkt/tentoonstelling

 

De leden van quiltvereniging de Lingelappers houden een quiltentoonstelling / quiltmarkt / open dag op woensdag 28 september a.s. tussen 10.00 en 20.00 uur.

Wat is er zoal te doen en te verwachten:

• er is een kleine quilttentoonstelling

• er zijn quilts te koop (opbrengst KWF)

• er wordt een quilt verloot (opbrengst KWF)

• er is een Goede Doelenkraam waar handwerken worden verkocht (opbrengst KWF)

• er wordt een demonstratie op een Sashiko quilt-naaimachine gegeven door één van onze leden

• er zijn 2 interessante winkels aanwezig: Quiltatelier Stitch en Zo en Naaimachinebedrijf van Kekem

• er is een verkoop-boekenkraam met onze quiltboeken uit de bibliotheek (opbrengst vereniging)

Daarnaast hebben wij de hele dag een Bee waar u gewoon aan kunt schuiven.

Toegang gratis!

Mogen wij u begroeten op woensdag 28 september a.s.?

U vind ons in Wijkgebouw de Heul, Nieuwe Hoven 141, 4205BC Gorinchem.

 

Ik heb natuurlijk ook het één en ander gemaakt voor de goede doelenkraam. 

 

Een tas, een etuitje, een fotomapje met omslag

 

 

Die rol is een quiltje:

 En een omslag voor een multoband:

 

 Ik moet er alleen zelf prijsjes aan hangen en heb echt geen idee. Hoeveel vraag je nu voor zoiets?

 

Seminole, of hoe raak je uit een quiltdip, versie twee.

Vorig jaar december maakte ik een quilt voor het thema "strepen" van De-Uitdaging. Ik had hem afgewerkt zonder bies met een binding aan de achterkant, met het idee dat de strepen dan niet begrensd zouden worden. Maar eigenlijk vond ik dit al gelijk toen ik hem af had niet zo mooi, en hij was nog 3 cm te klein ook. Ik heb er een hele tijd tegen aan zitten hikken, maar nu toch het tornmesje ter hand genomen, alles eraf gehaald en er een net zwart biesje om gezet:

Ik vind dit honderd keer beter (en mijn man was het met me eens). Ter vergelijking staan ze hier nog een keer onder elkaar.

Bladeren

 De opdracht voor De-Uitdaging voor 1 september was bladeren.

Ik dacht eerst aan bladeren in de zin van bladeren in een boek en er dan dus een boekje van maken, maar we moesten een quilt van 50 x 50 cm maken, dus dat werd een beetje lastig. 

Uiteindelijk bracht een duik in mijn bak met gestempelde en gedrukte lapjes deze lappen voort:

Jaren geleden tijdens de cursus Quilten Speciaal met gelli plate op enge dunne stof gedrukte varens.

Ik was zowaar op tijd begonnen om hem een keer wel voor de uiterste datum af te hebben, alleen kwam er 'even' iets tussendoor wat eerst moest dus nadat ik deze lappen op een stuk witte poplin had genaaid moest deze quilt even op pauze.

Ik heb ze eerst van een batting en achterkant voorzien en doorgequilt, waarna ik ze met lichtgroene sashings quilt-as-you-go aan elkaar heb gezet.

In een schoenendoos vond ik ook nog wat oranje draad afkomstig van een verfworkshop met natuurlijke verfstoffen die Jolanda en ik ooit in het museum hebben gedaan. Dit was volgens mij meekrap, maar dat weet ik niet meer helemaal zeker. Dat werden twee takken:

En ik vond ook nog het resultaat van een experiment met soluvlies; een paar geborduurde blaadjes.

Die mochten er ook op.

Deze vogels die door mijn schoonmoeder op een cadeauzakje geborduurd waren en waarvan ik het niet over mijn hart kon krijgen om ze weg te gooien maakten het af:

In memoriam Jolanda Mostert

In de nacht van 18 op 19 augustus is mijn quiltvriendin Jolanda Mostert overleden.

Toen wij in 2010 van Tiel naar Gorinchem verhuisden was één van de dingen die ik als eerste deed eindelijk lid worden van een quiltbee: de Lingelappers. Daar was Jolanda ook. In eerste instantie kwamen we elkaar alleen daar tegen als collega-quiltsters, maar al snel raakten we bevriend. We hebben samen wandelingen gemaakt, zijn naar tentoonstellingen geweest en natuurlijk kwamen we elkaar ook tegen bij de Lingelappers. De vriendschap groeide eigenlijk geleidelijk en ongemerkt. Ze was er eigenlijk altijd gewoon (we woonden ook vlakbij elkaar).

Jolanda kon echt heel goed naaien. Ze maakte prachtige quilts die ook technisch perfect waren. Ook maakte ze mooie tassen van gebruikte spijkerbroeken. 

In februari van dit jaar kreeg Jolanda de diagnose alvleesklierkanker. Ze schreef daar heel open en uitgebreid over op haar blog: Hexablue (berichten vanaf 17 maart 2022).

In eerste instantie was de prognose goed en zou ze met een operatie en chemo een goede kans hebben om te genezen. Helaas bleek dat ze tussen de operatie en de eerste chemo toch uitzaaiingen had gekregen waarna de behandeling niet meer op overleven maar op kwaliteit van leven en levensverlenging werd gericht. Je zou misschien denken dat vanwege die kwaliteit van leven de chemo dan ook zou worden aangepast, maar ze kreeg nog steeds dezelfde superzware chemo met vier middelen waar ze heel erg ziek van werd. En het hielp nog niet eens ook. Ze heeft twee kuren gehad en er waren alleen maar meer uitzaaiingen bijgekomen. Dus heeft ze op 26 juli het dappere besluit genomen om te stoppen met de behandeling om zoals ze zelf schreef: "Ik hoop op deze manier de komende periode met zo min mogelijk stress en ongemakken gewoon de dingen te kunnen doen die ik wil doen......gewoon leven zoals jullie ook doen". 

Het "gewoon leven zoals jullie ook doen" heeft voor haar helaas maar kort mogen duren. Op maandag 8 augustus kreeg ik een appje van haar dat ze zich al twee dagen niet lekker voelde, de huisarts was geweest en ze had morfinepleisters gekregen tegen de buikpijn. Ze was al een paar maanden bezig met een grote quilt die ze aan haar zoon wilde nalaten en hoopte dat de morfinepleisters zouden werken zodat ze daar in ieder geval nog achterkant stof en vulling voor zou kunnen regelen. De pleisters hielpen wel maar niet heel lang, ze had al snel meer pijnstilling nodig en werd zo uitgeput dat ze bijna alleen nog maar lag te slapen. Dus dat zelf stof en vulling regelen dat ging niet meer. Op vrijdag 12 augustus belde haar man mij dat de quilt de maandag erop met spoed gequilt zou worden bij Elly Prins in Zoetermeer en of het mij zou lukken om er daarna de bies er aan te zetten (dat had ik haar aangeboden) zodat ze hem nog zelf aan haar zoon zou kunnen geven. Ik had daar alles voor willen laten vallen om het voor elkaar te krijgen, maar op zondagmiddag kreeg ik een appje van haar man dat ze het niet meer vol hield en ze maandag eind van de middag palliatieve sedatie zou krijgen. Dus dat ging hem niet meer worden, een quilt van 2.40 bij 2.40 in een paar uur afbiezen is fysiek onmogelijk. Mijn man heeft de quilt in Zoetermeer opgehaald, het eerste wat we hebben gedaan is foto's van het quiltwerk maken en die naar haar man appen. Jolanda heeft de foto's nog gezien en heeft gezegd dat ze het quiltwerk mooi vond. Dit is hem, de laatste quilt van Jolanda.

Jolanda is 51 jaar geworden. 

Jolanda, ik ben blij dat ik je gekend heb en ik vind het een eer dat je mij het vertrouwen hebt gegeven om je quilt af te maken.

Het quiltje wat ze op de eerste foto omhoog houdt is trouwens een troostquiltje met hartjes van 22 leden van de Lingelappers, plus nog 3 andere mensen zodat het een mooi vierkant quiltje van 5 bij 5 blokken werd.

In memoriam Sommeke

 

Vandaag kreeg ik het trieste bericht dat quiltvriendin Yvonne (Sommeke) is overleden. Ik wist dat het eraan zat te komen, want ze was al lang ziek, maar toch blijft het een schok.

Ik heb haar leren kennen toen ik nogal halsoverkop via de quiltkletsers met een bus Vlamingen naar de grote tentoonstelling in Birmingham meeging nadat er iemand was uitgevallen. Ik had toen een slaapplaats in de buurt van Antwerpen nodig en die bood zij mij aan, terwijl we elkaar eigenlijk helemaal niet kenden. Zo was ze, gul en grootmoedig. Een geweldige vrouw. In de loop van de jaren hebben we elkaar regelmatig gezien: tijdens quiltweekends, nog een keer de reis naar Birmingham, ze is een keer bij ons geweest, wij bij haar als we in de buurt van Antwerpen moesten zijn voor VZW Zwerfkat in Nood. De laatste keer dat ik haar zag was vlak voor de COVID-pandemie, 2 februari 2020. Toen was ze al ernstig verzwakt en had het over euthanasie. Door de pandemie kon dat niet doorgaan, ze heeft uiteindelijk nog ruim 2 jaar geleefd en nu was ze op.

Yvonne was een groot fan van hexagonnen, of 'hexjes'. Ze had een doosje met echt belachelijk miniscule hexjes, een kwart inch groot geloof ik. Ze had er een hoesje voor haar telefoon van gemaakt, maar ons grapje was dat zij er een tweepersoonsquilt van zou maken, die zou insturen naar Birmingham waarna wij daar samen heen zouden gaan en ik haar rolstoel zou duwen; want tegen de tijd dat die quilt af zou zijn dan zou ze inmiddels stokoud zijn. Stokoud worden was haar niet gegund, ze is 67 geworden.

Door een computercrash en het laten vallen van de externe harde schijf blijk ik geen enkele foto meer van haar te hebben. Gelukkig heeft Shirley die nog wel, zij heeft ook een heel mooi verhaal geschreven op haar blog. De foto boven dit berichtje heb ik geleend van haar facebook. Samen met haar grote vriend Mo.