In memoriam Sommeke

 

Vandaag kreeg ik het trieste bericht dat quiltvriendin Yvonne (Sommeke) is overleden. Ik wist dat het eraan zat te komen, want ze was al lang ziek, maar toch blijft het een schok.

Ik heb haar leren kennen toen ik nogal halsoverkop via de quiltkletsers met een bus Vlamingen naar de grote tentoonstelling in Birmingham meeging nadat er iemand was uitgevallen. Ik had toen een slaapplaats in de buurt van Antwerpen nodig en die bood zij mij aan, terwijl we elkaar eigenlijk helemaal niet kenden. Zo was ze, gul en grootmoedig. Een geweldige vrouw. In de loop van de jaren hebben we elkaar regelmatig gezien: tijdens quiltweekends, nog een keer de reis naar Birmingham, ze is een keer bij ons geweest, wij bij haar als we in de buurt van Antwerpen moesten zijn voor VZW Zwerfkat in Nood. De laatste keer dat ik haar zag was vlak voor de COVID-pandemie, 2 februari 2020. Toen was ze al ernstig verzwakt en had het over euthanasie. Door de pandemie kon dat niet doorgaan, ze heeft uiteindelijk nog ruim 2 jaar geleefd en nu was ze op.

Yvonne was een groot fan van hexagonnen, of 'hexjes'. Ze had een doosje met echt belachelijk miniscule hexjes, een kwart inch groot geloof ik. Ze had er een hoesje voor haar telefoon van gemaakt, maar ons grapje was dat zij er een tweepersoonsquilt van zou maken, die zou insturen naar Birmingham waarna wij daar samen heen zouden gaan en ik haar rolstoel zou duwen; want tegen de tijd dat die quilt af zou zijn dan zou ze inmiddels stokoud zijn. Stokoud worden was haar niet gegund, ze is 67 geworden.

Door een computercrash en het laten vallen van de externe harde schijf blijk ik geen enkele foto meer van haar te hebben. Gelukkig heeft Shirley die nog wel, zij heeft ook een heel mooi verhaal geschreven op haar blog. De foto boven dit berichtje heb ik geleend van haar facebook. Samen met haar grote vriend Mo.

Neurografietjes

 Deze quilt maakte ik voor het thema "Neurografie" van de-Uitdaging.

Neurografie is een methode in de psychologie waarbij er door tekenen 'iets' in je hoofd gebeurt. Klik hier om er meer over te lezen, En dat moesten wij omzetten in stof,

Ik moet eerlijk bekennen dat ik zoiets had van "wat is dit nu weer voor thema?". Uiteindelijk ben ik in mijn lappenmand gedoken en heb daar vier met een kwast geverfde lapjes gevonden waarvan ik ook niet wist wat ik er mee zou gaan doen. Die heb ik helemaal vol gequilt en daarna heb ik de zwarte lijnen gemaakt met alle restjes lint en koord versierd. Toen had ik dus vier gequilte lapjes waarvan ik nog steeds niet wist wat ik er mee moest. Nou wordt er altijd gezegd dat doorsnijden de oplossing is als je niet weet wat je met een lapje moet. Dat bleek ook hier weer te kloppen. Ze doorgesneden en er nog eentje extra bij gevonden en gemaakt, plus een raster van zwarte sashings maakte er een samenhangend geheel van.

Onvrijwillige reis

 Thema 55 van De-Uitdaging: reizen. Er zijn allerlei soorten reizen, vakantiereizen, plezierreizen, stedentripjes, fietsreizen, voettochten, zakenreizen enzovoort. Veel reizen zijn vrijwillig, maar er zijn helaas ook altijd veel mensen onvrijwillig op reis. Vanwege het klimaat, of omdat er oorlog is.

Sinds 24 februari zijn er veel mensen vanuit de Oekraïne onvrijwillig op reis.

Een beetje van mezelf en veel van Lizzy; de Lizzy sampler

 

 

In augustus 2020 kwam ik op facebook een groep met een blok van de week quilt van Dorry Van Osch tegen, de Lizzy Sampler. Ik had op dat moment geen 'buswerkje' (niet dat ik nou zoveel met de bus ging, maar goed ik kon er ook thuis aan naaien), en ben mee gaan doen, de eerste keer dat ik echt in real time mee deed met zoiets. Een aparte ervaring, elke donderdag 'in spannende verwachting' zeker ook omdat ze niet op een vaste tijd kwamen en heel soms een dag eerder of later.

Ik wilde buiten mijn comfortzone van blauw, groen en een beetje paars treden en was van plan een rode quilt te maken. Al bij het tweede blokje kwam ik erachter dat dat toch best lastig is, bij andere kleuren heb je licht en donker, maar bij rood wordt het al snel roze en een rood met roze quilt was niet de bedoeling. Er moest een tweede kleur bij, maar welke? Groen wordt al snel kerstachtig en met blauw krijg je als je niet oppast zo'n Hollandse quilt, wat allebei niet mijn bedoeling was. Uiteindelijk heb ik het rood uitgebreid met toch wat roze, rood, rodekool kleur en tomaatrood. Er zit blauw in verschillende schakeringen bij en bruin.

De quilt mocht dan wel een patroon zijn, het zou ook mijn quilt worden; sommige blokken vond ik niet zo mooi, die heb ik aangepast, sommige blokken zitten op een andere plaats in de quilt en 3 blokken heb ik helemaal niet gemaakt maar vervangen door 3 Dear Jane blokken op de punt (rara, welke zijn dat?). 

De sashings zouden we op het allerlaatst krijgen, alleen heb ik liever wat minder brede sashings, dus heb sashings en cornerstones van 1 inch gekozen, wat erg handig was, want nu kon ik alle blokken gelijk aan elkaar zetten. De rand met driehoekjes die bij het patroon zou zitten klopte nu natuurlijk niet meer, die heb ik zelf getekend (en ik vond een enkele rand wel genoeg). Ik heb alles met de hand genaaid, het was behoorlijk aanpoten, maar door er ook 's avonds aan te werken is het me gelukt om bij te blijven. En ik had toch teveel aan mijn hoofd om zelf iets creatiefs te bedenken. Het is dus heel veel van Lizzy en een beetje van mezelf.

Dit is hem, geregen en al. Nu nog wel quilten, dat is ook wel een meermaandenprojectje want dat doe ik ook met de hand.

Second Hand Roses

In mijn vorige blogje schreef ik het al, ik loop wat achter met de themaquiltjes voor De-Uitdaging. Ik ben aan het proberen om het in te halen, dit blog gaat over de quilt voor het thema van 1 september 2021: Tweedehands

Dit stond erover in de mail.

"Ik vind dit een mooi thema, in een tijd waarin we gestimuleerd worden tot duurzaamheid. Ik denk dat we zo allemaal ook wel ons eigen verhaal hebben wat betreft twee hands artikelen en vooral kleding, vroeger en nu."

Ik moest gelijk denken het liedje Second Hand Rose van Barbra Streisand. Heel grappig, Bea dacht daar ook aan en zij maakte een totaal andere quilt.

Dit is de mijne:

Om de één of andere reden had ik in mijn hoofd dat het materiaal voor de quilt tweedehands moest zijn, dat bleek niet het geval te zijn maar dat heb ik dus wel gedaan. Ik heb het begrip tweedehands iets opgerekt, bij mij valt er ook recycling of upcycling onder. De hele quilt is gemaakt van tweedehands en gebruikte materialen en spullen die normaal als afval worden gezien.

De donkerblauwe achtergronden én de truitjes en hoedjes zijn van stropdassen (met dank aan Jolanda). De effen randen van de hoedjes en de mondjes zijn de voering van diezelfde stropdassen en de voiles zijn van een soort netje waar fruit of groente in heeft gezeten. De gezichtjes zijn colourcatcher doekjes die bij 'iets roods' in de was hebben gezeten. De kapsels van de dames zonder hoedjes zijn van 'threadtrash', oftewel draadjesafval, dit zijn de kluwentjes met uitgerafeld draad die aan mijn zelfgeverfde lapjes zaten na het wassen en die ik allemaal heb afgeknipt en bewaard voor ooit. 

De quilt is quilt-as-you-go per blok gequilt, de batting is een proeflap van toen ik een naaimachine ging uitproberen en toen dit niet genoeg bleek heb ik zelf nog een paar sandwiches gemaakt van oud laken en van die afsnijdsels batting die van de randen van quilts komen als je klaar bent met quilten. 

Daarna heb ik de sashings ertussen gezet, dit is ook weer een stropdas maar dan de achterkant. Ik had natuurlijk niet genoeg voor alle vier de randen rondom de quilt, dus de randen rechts en boven zijn van een zwarte das gemaakt. De achterkant is één of andere rare gestreepte lap die nog in de kast lag. 

Ik heb een paar nieuwe dingen moeten gebruiken: de bies is van nieuwe zwarte poplin en het garen en de plakvlieseline zijn natuurlijk ook nieuw.

Wat heb ik hiervan geleerd: Het is een verschrikkelijk werk om stropdassen uit elkaar te halen. Sommige stropdassen lijken van stevige stof maar zijn van dunne zijde met fiberfill er in. Sowieso zit in alle stropdassen versteviging. Stropdassen zijn heel lastig te verwerken, je moet de stof verstevigen want alles is schuin van draad. Stropdassen geven een enorme pluizentroep in je naaimachine. Het is mogelijk om een quilt te maken met vrijwel alleen maar tweedehands materiaal en materiaal wat je anders weggooit. Als je dat doet dan is je voorraad wel beperkt, op is op dus als er iets wat minder goed lukt dan moet je het toch gebruiken en soms heb je sowieso niet genoeg. Fruit- of groente-netjes zijn extreem kwetsbaar, ze smelten al als je er maar met je strijkbout in de buurt komt.
Ik vind het een grappig ding geworden.

Seminole, of hoe raak je uit een quiltdip.

Wie mij kent weet dat er de laatste anderhalf jaar wat dingen zijn gebeurd in mijn leven. Niet heel schokkend hoor, maar wel genoeg om weinig ruimte in mijn hoofd te laten voor creativiteit. Ik had daardoor ook al twee thema's gemist van onze groep De-Uitdaging en toen was ik óók nog aan de beurt om het thema voor 1 december te verzinnen. Om weer een beetje op gang te komen was ik een beetje aan het prutsen met een boek "Simply Seminole" wat ik in de kast had staan en dat zijn allemaal strepen dus dat werd mijn thema: Strepen. En dit is mijn quilt geworden:

Hij is gemaakt van commerciële batiks waarbij ik ook niet mijn mooiste stofjes heb gebruikt. En ik ben er nu ook achter dat de Seminole techniek niet bepaald mijn ding is. De rechte banen gaan nog wel, maar als je onder een hoek gaat naaien dan krijg je schuine kanten from hell aan de zijkanten. Hij is machinaal gepatcht en gequilt.

De strepenquilts van de andere leden van onze groep zijn hier te zien.
 

Mijn moeder 1934 - 2021

Beste allemaal,

Mijn moeder is overleden. Ze is net geen 87 jaar geworden. Tijdens de laatste jaren van haar leven leed ze aan Lewy Body dementie. Ze woonde in verpleeghuis Huis op de Waard in Leiden. We hebben haar afgelopen maandag in kleine kring begraven. De foto's in het filmpje zijn een deel van de foto's die we tijdens haar uitvaart hebben laten zien.