donderdag 5 januari 2012

Snowy, juli 2011 - 4 januari 2012


Als een klein bang blazend kittentje kwam je bij ons. Het kostte even wat tijd en moeite maar je werd de liefste kat van de wereld. Een knuffelaar, altijd luid spinnend als je werd opgepakt, of geaaid, of het gewoon naar je zin had. Samen met je zusje Blanca speelde je wat af, het was een genot om naar je te kijken.

En toen werden jij en je zusje ziek. Een griepje, dacht iedereen en met goede verzorging zou het wel overgaan. Bij Blanca was dat ook zo, maar bij jou ging er iets vreselijk mis. Of het F.I.P. was, iets anders, of dat je lichaampje gewoon op hol is geslagen en zichzelf kapot heeft gemaakt, we zullen het nooit weten, maar je werd zieker en zieker. Wat we ook deden, het hielp niets. Drie dagen (en nachten) hebben we geprobeerd je erdoor te slepen, maar het heeft niet mogen baten. Gistermiddag was het genoeg geweest, je was zo ziek dat je niet alleen niet meer op je pootjes kon staan en letterlijk je kopje niet meer omhoog kon houden. Je was ook helemaal koud, een kruikje hielp niet, je werd alleen maar kouder. Spinnen deed je allang niet meer, je kreunde en miauwde of ik je alstjeblieft kon helpen en ondanks het feit dat je eigenlijk niet meer kon lopen was je constant op zoek naar een plekje waar je die vreselijke pijn niet meer kon voelen.
Toen ik gistermiddag voor de derde dag op een rij met je bij de dierenarts kwam, schrok ze. Je bloed is nog onderzocht waaruit bleek dat je organen er eigenlijk al mee aan het stoppen waren en toen hebben we je moeten laten gaan.
Ik wist dat je niet voor altijd bij ons zou blijven, maar dat je ons op deze manier zou verlaten hadden we natuurlijk nooit verwacht. Nooit hoef ik meer achter je aan te rennen omdat je uit de kamer was ontsnapt en je de trap naar boven weer oprende. Nooit hoef ik meer op te letten als ik de kast opendoe, dat jij er niet in gaat en met je nageltjes de pakjes drinken lek prikt. Maar elke keer als ik de kamer uitga dan mis ik een wit katertje waar ik achter aan moet rennen, elke keer als ik de kast opendoe kijk ik toch of er geen katje naar binnenglipt.
Snowy, je bent echt veel te jong gestorven en ik mis je vreselijk.

Snowy got very sick and died.

15 opmerkingen:

Anoniem zei

Wat een verdrietig blogje vandaag.Het is altijd zo leuk om verhaaltjes over katten te lezen maar nu even niet.Iedereen sterkte gewenst.

Groeten van Veronique.

Ineke zei

Och wat jammer nou, heel verdrietig. Sterkte hoor.

Hannie de Beer zei

Oh, wat verdrietig toch Margeeth. Ik las steeds met plezierje berichtjes over de katjes, helaas...Sterkte gewenst!

Dea zei

Bah, wat naar om op zo'n manier afscheid te moeten nemen.
Ik heb je verhalen over Snowy en Blanca met veel plezier gelezen. Als ik niet al twee katten had, zou ik ze met liefde in huis heben genomen, wat een geweldig leuke beesten!
Heel verdrietig dat Snowy er nu niet meer is. Sterkte.

marjolijn zei

Wat ontzettend triest. Maar wat heeft ze het even goed bij jullie gehad. In ieder geval nu de goede beslissing genomen.
Sterkte, dit was niet de bedoeling om afscheid te nemen.
gr. Marjolijn

inge zei

wat verdrietig, veel courage!

Nienke zei

Ach wat naar, sterkte om te wennen aan het gemis!

Anoniem zei

Ik vind het heel erg naar voor je, en ook voor de kinderen en voor Blanca natuurlijk. Veel sterkte!

Groetjes, Marjolein

Anoniem zei

Zo triest!
Sterkte voor jullie allemaal!

Dineke zei

Ach Margeeth, wat vreselijk verdrietig, zo'n jong diertje waar je zo je best voor hebt gedaan om hem goed op te vangen en voor te bereiden op een fijn lang leven. Veel sterkte

nadia zei

Ach Margeeth, wat erg! Voor jullie geen goed begin van het nieuwe jaar maar koester de herinneringen aan je lieve maatje, sterkte! Nadia

Chris Daly zei

Oh Margeeth, I am so sad for you and your family. Wishing you much love.

Handige Handjes zei

Margeeth wat erg dat Snowy's leventje op deze manier moet eindigen.....vreselijk! Ik kan goed snappen dat je hem vreselijk mist.
Eén ding is zeker: hij heeft een zeer liefdevol leven gehad bij jou.

Anoniem zei

Heel verdrietig. Sterkte.

Anoniem zei

Margeeth,

Het is een hele tijd geleden dat ik je blog heb gelezen. Nu ben ik aan het bij-lezen! Kom ik dit berichtje tegen. Zit ik met tranen in de ogen! Wat is dat een trieste manier een een katje te verliezen. Het diertje heeft in ieder geval een leuk leventje bij je gehad, maar hij had eigenlijk 18 jaar of zo moeten worden. Heel erg jammer.

Groetjes Hetty J