Voor mijn mobieltje.

Tegenwoordig kun je bijna niet meer zonder mobiele telefoon. Sinds ik na de geboorte van de kinderen weer ben gaan werken heb ik er ook maar één aangeschaft. Eigenlijk vind ik het nergens voor nodig, als iemand me nodig heeft dan bellen ze me maar gewoon thuis (er is niets waar ik zo'n hekel aan heb als in de trein gebeld worden door een collega met een financiële vraag, alsof ik daarop in de trein kan antwoorden); maar goed, als moeder moet je nu eenmaal dag en nacht bereikbaar zijn, dus vooruit dan maar.

Alleen, op de één of andere manier had ik altijd ruzie met dat ding. Om te voorkomen dat je per ongeluk gaat bellen zit er op die telefoons altijd een toetsenbordbeveiliging. Ik had zo'n gewone telefoon (een "candybar" noemen ze dat) en daarop moest je twee toetsen zo goed als tegelijk indrukken om hem te deblokkeren en te kunnen bellen. Je zou denken dat dat afdoende zou moeten zijn, maar ik denk dat ik kabouters in mijn tas had wonen, die te pas en te onpas mijn toetsenbord deblokkeerden en op knopjes gingen drukken. En dan werd DH ineens gebeld, of mijn telefoon ging uit, of ik kreeg een foutmelding. Met als consequentie dat ik elke keer door mijn beltegoed heen was, de batterij leeg was én ik nog steeds niet bereikbaar was; dus dat schoot ook niet op.

Omdat ik het eigenlijk niet vind kunnen iets nieuws te kopen als je oude het nog gewoon doet heb ik zo een hele tijd voort gemodderd maar toen een paar weken terug de treinen weer eens niet reden en ik niet eens DH kon bellen omdat die kabouters mijn batterij weer eens hadden leeggebeld, had ik het echt helemaal gehad en heb een nieuwe gekocht. Eéntje met een klepje (een "clamshell" heet dat) en dat krijgen de kaboutertjes lekker niet open. Ik had mijn mobieltje altijd los in mijn tas, samen met mijn sleutels maar zag dat deze toch wel heel erg kraste, zo erg dat ik bang was dat er iets belangrijks kapot zou gaan. Nou zijn er wel tasjes te koop van mobiele telefoons, maar die zijn behoorlijk prijzig en zien er vaak ook erg suf uit. Bovendien, zo'n tasje is toch zo in elkaar geknutseld. Gisteren heb ik er eentje gemaakt, hij is gemaakt van vilt en fleece, met restjes zijde, angelwire en nog wat andere rommeltjes erop en hij was supersnel klaar:

(heb ik toch weer minstens 6,95 uitgespaard)

On the picture is a little bag I made for my new mobile phone. I had to buy a new one because my old ones keybord protection was not effective enough and the phone started calling people, shutting down etc. by itself, resulting in wasting its calling time or making the batterij go flat. I have my phone so people can reach me in case of an emergency with my children and so I can call my husband if there are no trains and he has to pick me up somewhere in order for me to get home, so that juat did not do. I always kept my phone in my purse, together with my keys, but the new one started to get scratches really soon and really bad, so bad that I feared something essential would be damaged. You can buy little bags for your mobile phone, but they are expensive and look boring. Besides, I could easily make one myself, which I did. It is made of felt and fleece and some leftovers and it took me less than an hour to make it.