Waarom worden mensen ouders?
Zijn ouders nog wel mensen?
Zijn ouders vrij?
Het antwoord op de eerste vraag is denk ik voor iedereen verschillend. Toen de voorbehoedsmiddelen nog niet waren uitgevonden werd je, als je kinderen kon krijgen, gewoon automatisch ouder als je 'het deed', maar nu?
De tweede vraag is interessant. Zijn ouders nog wel mensen? Niet als je naar de uitlatingen van onze regering kijkt, dan zijn ouders lui en gemakzuchtig tuig, die het vertikken om hun kinderen goed op te voeden. Dit beeld wordt door de media grif verspreid, zodat je je zolangzamerhand af en toe afvraagt of je bij het krijgen van kinderen je mens-zijn verspeeld.
Voor de derde vraag wil ik graag de moeder van een kind uit de klas van oudste citeren. Zij zei ooit tegen mij dat je als ouder toch de speelbal bent van de nukken en grillen van je kinderen. Dus nee, ouders zijn niet vrij. Als je kind bent dan lijkt dat wel zo, omdat die vervelende volwassenen altijd alles bepalen wat er gebeurt, maar als je zelf eenmaal kinderen hebt dan merk je dat je helemaal niet kunt doen wat je zelf wil, maar dat je moet doen wat goed is voor je kinderen en wat de consequenties voor jezelf zijn is niet belangrijk.
Tussen twee haakjes, onze kinderen zijn zeer welkom en ik hou heel veel van ze, zoals de titel van dit blog al stelt, gaat het hier om filosofische vragen.
En omdat een blog zonder foto maar een half blog is, nog een foto van een wat ouder dagboekquiltje:
Ik maakte het in 2006 en het gaat over kinderen die buiten de groep vallen omdat ze anders zijn dan het gemiddelde kind.
Yesterday I was at a bookmarket and saw some interesting questions about parenting on a book:
Why do people become parents? Are parents still people? Are parents free?
I don't know why people become parents, I guess that's different for everybody. In the time before there was anti-conception, you just did, but now? The second question is more interesting. I think that when you become a parent, you kind of stop being a person. You are a parent, you are treated (or mistreated) as a parent and people tend to ingnore that you are still in there. For the third question I would like to quote a mother: "when you have children, you get ruled by the whims and antics of your children." I couldn't agree more. This does not mean that you let the children have their way, it means that you always do what's best for the children, no matter what the consequences are for the rest of the family.
The quilt is a journalquilt I did in 2006, it's about children who cannot belong to the group, because they are different.
7 opmerkingen:
1: het is bij ons nooit een vraag geweest of we kinderen wilden het gevoel was bij beiden ja,
2:ja ik ben zeker nog een mens
3:zijn ouders vrij, als je een relatie aan gaat of dat met je partner is of met je kinderen dan ben je niet vrij, maar het is maar net hoe je het bekijkt, ik vind mijn kinderen niet beklemend, en ja hoor ik zucht ook wel eens ben zeker geen perfecte moeder, alleen met Dh wat doen lijkt me heerlijk, maar dat gaat allemaal wel weer komen, en tegen die tijd zuchten we mischien waren ze nog maar klein.
We hebben geen kinderen dus kan er niet echt een oordeel over geven. Het lijkt me wel dat het tegenwoordig moeilijker is om kinderen op te voeden dan vroeger.
Je wandkleed met het kind wat buiten de boot valt vind ik trouwens erg mooi.. en eigenlijk ook heel triest. Want denk dat in deze tijd veel kinderen buiten die boot vallen... en denk dat dit tegenwoordige meer en meer voorkomt dan vroeger in onze tijd. Denk dat toen iedereen wat milder gestemd was en minder klaar stond met (voor)oordelen.
Hallo, Margeeth.
Het was bij ons 44 jaar geleden geen vraag of we kinderen wilden: Heel graag! En ik voel me zeker nog mens. Maar vrij? Ik heb me altijd erg verantwoordelijk gevoeld, voor de kinderen. Dus niet zo vrij.Nu ze al volwassen zijn (43-41-en 39) komt die vrijheid weer wat meer aan bod. Maar toch? Nog steeds springen we in met oppassen, verhuizen en verbouwen!
Doen we erg graag,en met veel plezier. Maar het slokt enorm veel tijd op.Die ik diep in mijn hart voor mezelf had bedoeld! We willen het zo graag goed doen hé! Hannie
Wat ik haast nog zou vergeten! Je quiltje met de kinderen die buiten de boot vallen is erg goed. Een prachtig thema!
Hannie
wat een nadenker is je bericht.
*Kinderen ja dat was een wens van beiden. En ze waren meer dan welkom, volgens mijn lief was het mijn oergevoel dat zegt nu is het tijd voor....
*Mens ben ik altijd gebleven, maar met een koffer vol lieve bagage. Wel merk ik dat ik een zeer beschermende ouder ben ook nu met de kleinkinderen. Wel is het zo dat als er een belletje komt (buiten de oppasdagen om) ik al mijn jas aan heb. En nee ik ben zeker geen perfecte moeder/oma ik denk dat ik mijn beperkingen ken maar dat zal wel niet zo zijn.
*Toen wij voor het eerst weer met zijn tweeen op vakantie gingen naar Rhodos, zaten wij aan de voet van de berg onze toekomst te voorspellen, hoe of wat of waar gaan wij met 2 naar toe? Ach, eens een ouder altijd een ouder met die verschillen dat je niet meer op de eerste plaats komt, en de vrijheid is die vrijheid die je je zelf toe staat ben ik na al die jaren achter gekomen.
mia
Interessante vragen, echt iets om eens over na te denken. Heb het opgeslagen en ga het ook aan mijn dochter laten lezen.
Margeeth, Je biedt zo vaak iets meer dan alleen maar bloggen over je quilts! De filosofische vragen zijn dan ook zeer interessant. Over dat vrij zijn : nee, als ouder ben je de eerste (tot nu toe) 16 jaar zeker niet meer vrij. Wij wilden ze heel graag, maar soms ben ik moe en heb ik het even gehad. Gelukkig zijn er zoveel momenten dat je weer weet waarvoor het allemaal is en dat je ziet dat het leuke mensen zijn die je de wereld in gaat sturen.
Je quilt over de buitenbeentjes is heel mooi.
Een reactie posten