Surprises

Het maken van quilts is tijdelijk opgeschort, i.v.m. het maken van surprises en het geven van assisteren bij het maken van surprises door de kinderen.


Zoals bijvoorbeeld deze gymzaal,
door jongste, DH en mijzelf nagebouwd op schaal.
Ook het maken van gedichten kost veel tijd,
die ik eigenlijk liever quiltend slijt.
Je wordt ook een beetje raar,
van al dat gerijm, het is heus waar.

On the picture is a "surprise" made for the celebration of Sinterklaas at the school of youngest. It is a combined effort of youngest, DH and myself and used a lot of valuable quilting time.

Filosofische vragen

Gisteren was ik even op een boekenmarkt, daar zag ik een filosofieboek over ouderschap. Heb het niet gekocht, er alleen even in gebladerd maar op de achterkant stonden een paar vragen die je toch wel aan het denken zetten:


Waarom worden mensen ouders?
Zijn ouders nog wel mensen?
Zijn ouders vrij?


Het antwoord op de eerste vraag is denk ik voor iedereen verschillend. Toen de voorbehoedsmiddelen nog niet waren uitgevonden werd je, als je kinderen kon krijgen, gewoon automatisch ouder als je 'het deed', maar nu?

De tweede vraag is interessant. Zijn ouders nog wel mensen? Niet als je naar de uitlatingen van onze regering kijkt, dan zijn ouders lui en gemakzuchtig tuig, die het vertikken om hun kinderen goed op te voeden. Dit beeld wordt door de media grif verspreid, zodat je je zolangzamerhand af en toe afvraagt of je bij het krijgen van kinderen je mens-zijn verspeeld.

Voor de derde vraag wil ik graag de moeder van een kind uit de klas van oudste citeren. Zij zei ooit tegen mij dat je als ouder toch de speelbal bent van de nukken en grillen van je kinderen. Dus nee, ouders zijn niet vrij. Als je kind bent dan lijkt dat wel zo, omdat die vervelende volwassenen altijd alles bepalen wat er gebeurt, maar als je zelf eenmaal kinderen hebt dan merk je dat je helemaal niet kunt doen wat je zelf wil, maar dat je moet doen wat goed is voor je kinderen en wat de consequenties voor jezelf zijn is niet belangrijk.

Tussen twee haakjes, onze kinderen zijn zeer welkom en ik hou heel veel van ze, zoals de titel van dit blog al stelt, gaat het hier om filosofische vragen.


En omdat een blog zonder foto maar een half blog is, nog een foto van een wat ouder dagboekquiltje:

Ik maakte het in 2006 en het gaat over kinderen die buiten de groep vallen omdat ze anders zijn dan het gemiddelde kind.

Yesterday I was at a bookmarket and saw some interesting questions about parenting on a book:

Why do people become parents? Are parents still people? Are parents free?

I don't know why people become parents, I guess that's different for everybody. In the time before there was anti-conception, you just did, but now? The second question is more interesting. I think that when you become a parent, you kind of stop being a person. You are a parent, you are treated (or mistreated) as a parent and people tend to ingnore that you are still in there. For the third question I would like to quote a mother: "when you have children, you get ruled by the whims and antics of your children." I couldn't agree more. This does not mean that you let the children have their way, it means that you always do what's best for the children, no matter what the consequences are for the rest of the family.

The quilt is a journalquilt I did in 2006, it's about children who cannot belong to the group, because they are different.

Update watercolor

Inmiddels heb ik de top machinaal gequilt:

Zoals al eerder gezegd vind ik hem nog wel een beetje saai, maar ik heb denk ik al een ideetje om hem wat te 'pimpen'.

Have finished machinequilting the watercolor quilt. Like I said before, I think it looks a bit dull, but I think I have an idea to spruce it up a little.

De kat van Giacometti

Bij de fibermailgroep hadden we deze maand een kunstswap met de kunstenaar Giacometti. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar googelen leverde beelden op van langgerekte (voornamelijk) menselijke figuren. Op dit moment is in de Kunsthal in Rotterdam een overzichts-tentoonstelling van zijn werk te zien.

De kaart die ik voor deze swap maakte is gebaseerd op het enige beeld dat deze kunstenaar maakte van mijn lievelingsdier, de kat:

Giacometti maakte deze kat als eerbetoon aan de kat van zijn broer, die zich als een straal licht door kleine openingen wist te bewegen zonder ze ooit aan te raken. Hmm, zou Sifra een voorbeeld aan kunnen nemen.

En déze kaart heb ik gekregen voor deze swap, van Gerda:

Gerda, ik heb je al bedankt via een e-mail naar de groep, maar nogmaals bedankt voor deze mooie kaart.

The dutch fibermail group did an artswap about the artist Giacometti. I never heard of him, googling yielded a lot of statues of longish people. He also made a few animals, one of which was the cat I used for my card. Giacometti made this cat in memory of his brother's cat who "passed just like a ray of light", squeezing between close objects without never touching them... The other picture is the card I received for the swap, made by Gerda.

Glad

Toen ik net de kinderen op de fiets naar school ging brengen, zag ik jongste voor me zo hoppetee onderuit gaan. Glad dus. Gelukkig was hij nog heel en zijn fiets na wat dingetjes weer terug gebogen te hebben ook. We zijn de rest maar gaan lopen.
Ben nog steeds druk met de watercolorquilt, hij is bijna gequilt en dan moet ik nog iets verzinnen om hem wat meer tot leven te laten komen, vind hem nu nog vrij saai.

Om toch nog iets te laten zien een oudere quilt, waar ik nog steeds erg tevreden over ben:
Hij heet "Lente in de Betuwe, dauw op de appelbloesems" en ik maakte hem voor de tentoonstelling van miniatuurquilts van het quiltersgilde in Roermond.

This is an older quilt, it is called "Betuwe in spring, dew on appelblossoms" and I made him for the exhibition of miniature quilts in Roermond.

I am showing this quilt because I do not have any new work to show. Either it is under construction and not worth showing, or it has te stay a secret.

This morning the streets were slippery, I found out about this when my youngest son fell from his bike.

Tekeningen voor Sinterklaas

Een week later dan in de rest van het land, is gisteren hier in Tiel Sinterklaas dan ook eindelijk aangekomen. Hoewel de kinderen al een paar jaar niet meer geloven, wilden ze toch graag hun schoen zetten. Dat was goed, maar dan moest er ook wel gewoon gezongen worden en moest er ook een tekening worden gemaakt voor 'Sinterklaas'.
.
De tekening van oudste:De tekening van jongste:

.

De tekst "Alles komt goed" op de tekening van jongste slaat op het Sinterklaasjournaal, waarin altijd van alles mis gaat. Nu heeft de huppeldepup Piet bijvoorbeeld de stoomboot weer weten te ruilen voor een theezakje (?), geloof ik. Hoewel ze er alletwee dus niet meer in geloven, vindt oudste het toch wel spannend. De reactie van jongste: "Alles komt goed hoor, het lijkt alsof het allemaal misgaat, maar dat is altijd in het sinterklaasjournaal en in de laatste aflevering komt het dan allemaal weer goed".

.

This are the drawings our children made for Sinterklaas. They are not believers any more, but wanted to place a shoe none the less. I said this was OK, but they still had to sing and make drawings for a non-excisting Sint.

Speksteen (gemaakt door DH)

Iedereen heeft wel iets dat hij of zij ooit in zijn leven wil proberen. Dit kan iets spectaculairs zijn, zoals parachute springen, maar ook iets dat veel 'gewoner' is. Zo zegt DH bijvoorbeeld, als sinds ik hem ken (ruim 13 jaar) dat hij toch echt een keer wilde leren om speksteen te bewerken. Nou zou je zeggen, zo ingewikkeld is dat toch niet, gewoon een keer doen. Maar om de één of andere reden kwam het er niet van, het was te ver, te duur, de tijd kwam niet uit, etc.
Dus toen ik in het plaatselijke sufferdje deze workshop tegenkwam heb ik hem maar gewoon opgegeven.


Gisteren heeft hij dus van tien tot vier speksteen geboord, geraspt, gevijld, geschuurd en gepolijst en hij is razend enthousiast. Daarom vandaag maar eens geen foto van een werkstuk van mij, maar van het abstracte speksteenbeeldje van DH, stijlvol gefotografeerd op onze badkamervloer:
.

Everyone has one or more things he or she wants to try one day. For some people this is something spectaculair, like jumping out of a plane with a parachute, for other people it is something more mundane. Since I know him he has been saying he wanted to try working with soapstone. Somehow, this never happened, life just got in the way, so when I saw an announcement of a one day workshop in a place nearby, I just went and enrolled him.

So, yesterday he had been drilling, shaving, sanding and polishing soapstone and he really liked it. On the picture is the piece of art he made, tastefully photographed on our bathroom floor.

Confettibom

Heb niet zoveel om te laten zien, gisteren heb ik de hele dag gewerkt, dus weinig kunnen quilten. Woensdagmiddag had ik de kinderen naar tekenles gebracht en wilde tussendoor even naar de bibliotheek. Zet mijn fiets neer en loop naar binnen, merk dat ik mijn fiets niet op slot had gezet en loop snel terug. Ja hoor, fiets weg. Binnen een minuut. Ik heb de rest van het uur dat de kinderen tekenles hadden besteed aan het op plaatsen waar veel fietsen staan kijken of mijn fiets er toevallig stond (je weet nooit hoe dom mensen zijn), maar helaas. (Wat ik had gedaan als ik de fiets wel had gezien? Snel een kettingslot gekocht bij de dichtsbijzijnde winkel, fiets ergens aan vastgezet en de politie gebeld, konden die het uitzoeken).
Toen teruggelopen naar de tekenles van de kinderen, kinderen opgehaald, met de kinderen weer de stad in gelopen om de cadeautjes voor het lootjes trekken op school en thuis te kopen (was beloofd en wat je beloofd moet je doen), naar de brillenwinkel om bril van jongste weer in elkaar te laten solderen. Tijdens de droogtijd van de lak (want dat was natuurlijk helemaal weggebrand) een ijsje gehaald, bril opgehaald, naar huis gelopen, thuis met zijn allen een mandarijntje gegeten en thee gedronken. Alvast de soep en de soepballetjes gemaakt voor gisteren, gekookt, gegeten en afgewassen. Totaal uitgeteld voor de tv neergeploft.
Na dit hele verhaal is het denk ik wel duidelijk dat ik vanaf woensdagmiddag niet veel tijd heb gehad om te quilten, daarom maar een foto van een oudere quilt:

Confettiebom.
2004; 40 x 40 cm; gemaakt voor de tentoonstelling van miniatuurquilts van het quiltersgilde, Hoeven Noord Brabant, met als thema "Carnaval".

Bij deze quilt hoort nog een grappig verhaal, op het kantoor van het quiltersgilde in Nijkerk hangt zo'n zelfmaak kalender, zo eentje met alleen maar de dagen van de maand en een groot wit vlak dat je zelf kunt invullen. En op die kalender zijn allemaal foto's van quilts geplakt, waaronder dus ook deze. Dus elke keer als ik naar quilten speciaal ga, zie ik die foto (ze zijn daar niet echt heel fanatiek met het up to date houden van de kalenders).

Cheerfull explosion
2004; 16" x 16", made for exhition of miniature quilts of the dutch quiltersguild. The theme was Mardi Grass.

I did not have much time for quilting the last days. Yesterday I worked and the day before yesterday my bike got stolen. This meant I had to do the Sinterklaas shopping with the kids for their schools on foot and had to walk home. This took up a lot of time, so when I finally got home, there was no time left for quilting.

Alle vierkantjes aan elkaar

All the little squares sewed together.

Nieuw boek over tassen

In het kader van de zolder-opruiming heb ik gisteren een hele stapel met oude leesboeken van mij en te makkelijke boekjes van de kinderen mee naar Utrecht gezeuld en in mijn lunchpauze naar de Slegte gebracht. Voor een stapel van 50 cm hoog kreeg ik het enorme bedrag van 12,50 euro. Ik heb geen idee voor hoeveel ze die boeken weer doorverkopen en ik geloof dat ik dat ook helemaal niet wil weten. Nou ja, het is hier uit de weg en 80% van de opbrengst heb ik gelijk omgezet in dit boek:
.


Toch leuk en het neemt in ieder geval minder plaats in dan een hele stapel boeken.

O ja en ik ben ook nog getagged, door Marloes van Textielverf en de rest. Dank je wel Marloes.
Omdat ik een tijdje terug al ben getagged door Vivian, ga ik niet weer alles opnoemen, dat heb ik hier al gedaan. Wel zal ik wat blogs noemen die ik volg, wie weet ziet er eentje bij die je nog niet kent: Sonja, Sandra, Natalya, nieuwe quilts van Melody, Laura en Corryna.

Toen ik het blog van Corryna bekeek om haar URL te kopieren, zag ik dat ze mij ook had genoemd, bij de blogging friends forever award. Had ik nog helemaal niet gezien. Corryna, ook jij bedankt voor het geven van deze award. Hierbij moet je vier mensen noemen die je blog regelmatig volgen: Gina, Sommeke, Hannie en Miekenoor.

Zo, dat zijn weer heel veel links, om heerlijk bij te WWILFen (What Was I Looking For?).
.
Yesterday I went to the secondhand bookshop and managed to sell an almost two foot stack of old novels and childrens books. The money I spent right away to this book about bags.
Also I have been tagged and have received an award. Because I had already been tagged before, I just added some links to other peoples blogs in the dutch text of this post, they are very nice, so perhaps you might want to visit them.

(Marlous was tagged by Laurence, who is hosting a give-away of a lovely embriodered bird at her blog at this moment)

Vierkantjes update en belofte maakt schuld

Zo ver ben ik nu:

.
Ook heb ik een belofte die ik had gedaan ingelost: Trees van de fibermailgroep had een oproep gedaan voor blokken voor een droomdekentje en ik had toegezegd er eentje te maken. Uiteindelijk zijn het er twee geworden, want ik had natuurlijk weer veel te veel stroken gesneden.

My quilt of little squares is growing slowly but steadily. The other picture is of two blocks I made

for a woman at the dutch fibermailgroup, she is going to make a charityquilt with them. I promised her one block, but cut way to much strips, so I made another one.

Blaadjes

Het thema voor deze maand van de abstract challenge is, heel toepasselijk "leaves" (bladeren).
Nou had ik vorig jaar allemaal stoffen geverfd en gestempeld, waaronder ook stoffen met bladeren. Ik heb één van die stoffen uitgekozen en er een quiltje van gemaakt:
.

Omdat het stempel van een abstract blad (het is per slot van rekening de abstract challenge) handgemaakt was en de stoffen handgeverfd waren, heb ik het quiltje ook maar handgequilt.

This months topic of abstract challenge is, really appropriate for this time of year in the Northern Hemisphere, leaves. I made a little whole cloth quiltlet, made with my handdyed, and handstamped (with one of my handmade stamps of an abstract leaf) fabrics. Because there already was a lot of "hand" in this quilt, I decided I might as well hand quilt it too.

Update watercolor

pppffftttt

Structuur-borduur

Vorige week zaterdag liet ik een collage zien, die ik voor quilten speciaal had gemaakt. Aan deze collage zat nog een vervolgopdracht vast, namelijk: "maak een patchwork van de lapjes die je in de kleuren van de foto hebt geverfd en ga daar de collage op borduren". Dit zijn is het patchwork dat ik heb gemaakt van mijn geverfde lapjes:
.
En dit is het borduurwerk dat ik er, geinspireerd door de collage, heb opgemaakt:

Ook dit is nog geen eindprodukt, er moet nog een rand om en ik wil er nog een batting en achterkant achter doen en het een klein beetje quilten, maar dat kan pas als ik heb bedacht wat voor kleur die rand dan moet zijn.

.

Last saturday I showed a collage, made for 'quilten special'. Like I said then, this was not a finished product. I had to use this collage as a starting point for some free embroidery (hand and machine) using the fabrics I had dyed in the colors of a picture as background. On the first picture you can see the background, on the second picture is the embroidery. It is not finished yet, I want to add a border and do a little quilting, when I decide what color I will use for this border.

If you can't beat it, join it.

Eind oktober liet ik jullie het lapje van dit jaar voor de Bunburry challenge zien. Zoals ik toen ook al zei, een erg moeilijk lapje. Het lapje moet een integraal deel uitmaken van het ontwerp, maar met dit lapje loop je het risico dat het het hele ontwerp overneemt (zoals Mia het zo mooi uitdrukte). In eerste instantie wilde ik het lapje neutraliseren door er allemaal mooie stoffen bij te gebruiken, maar wat ik ook uit de kast trok, het werkte niet. Het was geen vlag op een modderschuit, maar meer een modderschuit tussen allemaal vlaggen. Uit pure armoe heb ik toen maar besloten om het recept van Roberta Horton voor een er uitspringende kleur te volgen, maar dan aangepast voor een tegenstribbelend lapje. Kort samengevat gaat dit als volgt: als een kleur in een quilt uit de toon valt, heb je er niet genoeg van gebruikt. En in dit geval wordt het dan dus: als je een quilt moet maken met een afzichtelijk bloemenlapje, dat overal bij vloekt, dan heb je gewoon niet genoeg afzichtelijke bloemenlapjes gebruikt.

Dus wat heb ik gedaan, ik heb in mijn kast gezocht naar bloemenlapjes, geconstateerd dat ik die bijna niet had, er een paar bijgekocht én nog een hele berg restjes geruild met een paar dames van dit forum en heb van al deze lapjes vierkantjes van 4 bij 4 cm gesneden. Die vierkantjes heb ik op een watercolor-manier op de grond uitgelegd:

En nu ben ik het aan elkaar aan het naaien, vierkantje voor vierkantje (zucht). Geen idee wat ik er verder nog mee ga doen, misschien met zo'n hekwerk erover heen, of er overheen borduren, of misschien wel allebei, maar het begin is er.

.

Last month I showed you this years fabric for Bunburys challenge. Like I already said, a real difficult fabric. It has to be part of the main design of the quilt, but it is that hideous that it threatens to take over the entire design, which of course I do not want to happen. First I tried to neutralize it by using a lot of beautifull fabrics with it. This did not work, the challenge fabric just dragged all the beautifull fabrics down in its murky swamp of hideousness. So, then I decided to try a different approach, if you cannot beat it, join it. A bit like Roberta Hortons remedy for taming clashing colors, only then applied to clashing fabrics. The remedy for clashing colors is in short: if a color clashes, you haven't used enough of it. Translated into fabrics this is: If a hideous flowery fabric clashes with your quilt, you just haven't used enough hideous flowery fabrics. So, I dredged out some flowery fabrics from the deep depths of my stash, bought some more and swapped even more little pieces, cut them into little 1.5" squares and arranged them on the floor. At this moment, I am sewing them together, square after square after square (tedious).

Feathered star of quilten in de trein

Zoals ik al eerder heb geblogd, heb ik altijd een patchwork werkje mee als ik met de trein reis. Je doet elke keer maar een klein stukje, maar ongemerkt kun je zo heel wat in elkaar prutsen. Deze quilt bijvoorbeeld:

De blokken en de sashings zijn onderweg in elkaar gezet, alleen het in elkaar zetten van de top en het quilten heb ik thuis gedaan, dat wordt te groot voor onderweg.

(Voor het geval deze quilt je wel heel bekend voorkomt, de quilt heeft op de algemene tentoonstelling 2005 van het quiltersgilde in Deventer gehangen, het quiltersgilde had er een kaart van gemaakt)

As I have blogged before, I always have some patchwork piecing with me when I travel by train. Everytime you travel you sew a little, but in after a lot of travels you have done a lot. Like this quilt for example, all blocks and sashings have been pieced while traveling. I put the top together and quilted it at home.

Negentig?

Gisteren ben ik naar quilten speciaal geweest. Deze cursus wordt gegeven in Nijkerk en vanwege de grote hoeveelheid troep die je moet meenemen (gisteren had ik een grote naaimachine, een krat vol met stofjes, knipsels, foto's en garens én een zak met batting) en omdat het met het openbaar vervoer die kant op zowiezo een mijl op zeven is, ga ik er met de auto naartoe.

Nou hoor je nog wel eens van mensen die altijd precies weten waar de snelheidscontroles zijn, die altijd scherp opletten op 'verdachte' geparkeerde auto's vlak bij een taluud, die altijd precies weten waar de camera's hangen en die dan als ze 'zeker' weten dat er niemand is om te controleren of ze zich wel aan de regels houden, het gas er even flink onderin trappen en lekker hard rijden. Dat vind ik dus nergens op slaan. Allereerst zijn die snelheidsbeperkingen er niet voor niets, veel te hard rijden is gewoon gevaarlijk. En ten tweede, en dat is misschien nog wel de belangrijkste reden, ik heb gewoon geen zin in het gedoe. Als je je aan de snelheid houdt dan kun je gewoon rustig rijden en je aandacht houden waar die hoort te zijn, bij het verkeer. Bovendien spaar je jezelf dan ook nog de verkeersboetes uit, die je (ondanks al het opletten) toch krijgt en dat geld kun je dan besteden aan nuttiger dingen. Ook bij wegwerkzaamheden rijd ik vrolijk 70 of 90, dat is per slot van rekening voor de veiligheid van de mensen die daar aan het werk zijn én voor je eigen veiligheid.

MAAR (en nu komt het), rijkswaterstaat is de laatste tijd wel erg fanatiek met het plaatsen van van die ronde borden met een rode rand en een getal erin:

De laatste tijd verschijnen er her en der zonder zichtbare aanleiding ineens borden met negentig erop, na een meter of tweehonderd alweer gevolgd door dit bord:

En daar begrijp ik dus echt niks van. Wat willen ze dat je doet? Je gas loslaten en remmen om je aan de snelheid te houden en na tweehonderd meter weer optrekken naar honderd of hondertwintig? Niet echt het nieuwe rijden volgens mij, ik denk niet dat ik wil weten hoeveel brandstof dat extra zou kosten. Bovendien doet niemand dat verder, dus het is nog eens hartstikke gevaarlijk ook. Je wordt hierdoor dus eigenlijk gewoon gedwongen om je niet aan de regels te houden en daar baal ik van.

Huishoudelijke mededeling

Even een opmerking over reageren op dit blog. Omdat mensen soms wel willen reageren maar het vervelend vinden om een blogger-account aan te maken, heb ik er voor gekozen om ook anonieme reacties toe te staan. De consequentie hiervan is dat er geen e-mail adres bij je reactie komt en ik dus geen contact met je kan opnemen. Nu merk ik dat er soms anonieme reacties zijn met een vraag erin, waarop ik dus niet kan antwoorden. Dus, heb je een vraag en wil je antwoord, zorg dan dat ik je dat antwoord ook kan geven.

Just a little remark about leaving comments on this blog. If you leave a comment with a question in it and would like an answer, please make sure I can give your this answer and leave your email adress of comment with your profile.

Kunt u maar beter niet weten.

Via via kwam ik op het blog van Emma terecht. Afgezien van schattige foto's van haar kinderen en natuurlijk blogs over quilts houdt ze ook bij hoe groot haar stash is (op 29 oktober 945 meter).

Goh, wat ontzettend gedisciplineerd en eerlijk van haar. Eerlijk gezegd heb ik echt geen idee hoe veel stof ik heb en ik wil dat denk ik ook helemaal niet weten.... wat ik wel weet is dat ik, zoals bijna elke quiltster, flink lapjesverslaafd ben, een mooi setje stof is voor mij niet te versmaden, zeker als er ook nog eens 50% korting op zit, zoals op deze:

(DH vond ze "wel aardig" en dat is van hem een groot compliment als het over stofjes gaat).

While surfing on the net, I came upon Emma's blog. Apart from some lovely pictures of her children and of course post about quilting, I noticed she also keeps track of the size of her stash.
I wouldn't know how much fabric I own, and I think I don't want to know. I try not to buy too much new fabrics and use the old fabrics first, but sometimes the temptation is just to strong, especialy when it is 50% off, like this little stack of fabrics.

Tegenstellingen

Voor quilten speciaal moesten we tegenstellingen stempelen op stof:

Verliefd-gebroken hart:

Koud-warm:

Kunstmatig-natuurlijk:

En zo zit Sifra graag naar buiten te kijken als ze de kans krijgt:

Is vast gevaarlijk......

One of the assignments for 'quilten speciaal' was stamping some contradictions on fabric. I did In love-broken heart, artificial-natural and cold-hot. The other two pictures are of Sifra and how she likes to look outside if I let her. Looks dangerous.

Kattenluikje, of de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Mensen denken vaak dat je een poes niets kunt aanleren als het beest het zelf niet wil, nou wij hebben inmiddels het bewijs van het tegendeel. In de deur tussen de kamer en de gang hebben wij een kattenluikje. Kan de deur dicht tegen de tocht en de poes kan toch van de kamer naar de gang (waar de bak staat) en weer terug zonder dat er iemand moest zijn om de deur open te doen. Toen we hier kwamen wonen was Jenny zes jaar. Ze had nog nooit een kattenluikje gezien, maar na haar er twee keer doorheen geduwd te hebben had ze het wel door en ging ze er vlot doorheen, ondanks het feit dat ze een sprongetje moest maken.
Toen Sifra in mei hier kwam voorzagen wij dus ook geen problemen met het luikje. Sifra is een stuk groter (een flinke kat van ruim 4 kg), dus voor haar zou het alleen maar makkelijker zijn, zij zou niet hoeven te springen. Fout, fout, fout, fout. Mevrouw was er bang voor. Haar er doorheen duwen lukte dan ook echt niet, dan kreeg ze ineens 100 poten en die werkten allemaal tegen. Uiteindelijk hebben we het hele luikje er maar uitgehaald en daar durfde mevrouw wel door. Ongeveer een maand geleden werd het wat frisser en zo'n tochtgat in de deur is dan niet echt handig. Dus het luikje ging er weer in. Het idee was dat ze zo gewend zo zijn dat ze door de deur kon, dat ze ook wel door het luikje zou gaan. Weer fout. Toen hebben we er een knijper op gedaan, zodat het open bleef staan. Eerst de knijper steeds aan de kant waar de kat niet was, zodat ze het luikje niet gelijk zag, toen de knijper steeds aan dezelfde kant en daarna de knijper steeds lager.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit, want de knijper is er af en mevrouw gaat zomaar door het luikje!

Herfstkaart van Els

Deze kaart kreeg ik van Els, voor de herfstswap van de fibermailgroep. Els, dank je wel.

This is the fibercard Els sent me, for the fibermail autumnswap. Thank you Els.

Een belachelijk hoge stapel

In het kader van het opruimen van de zolder heb ik ook mijn verzameling quiltboeken maar eens kritisch bekeken. Ik heb heel veel quiltboeken, een deel ervan door mijzelf aangeschaft en de rest cadeau gekregen voor mijn verjaardag en sinterklaas enzo.

Ik ben er echt uren mee bezig geweest, maar nu heb ik dan ook een flinke stapel (van 32 centimeter hoog!) met boeken waar ik toch niets meer mee doe. Omdat het boeken zijn met patronen van traditionele quilts en zelfs een paar die ik dubbel heb (het boek van Sandra Meech bijvoorbeeld). Ik ben ze nu allemaal op marktplaats aan het zetten, hopelijk lukt het me om er nog een aantal te verkopen.

(mocht je willen weten wat voor boeken het zijn, klik dan hier).

I've sorted through my quilting books, a lot of them were gifts. I managed to weed out a seizable stack (about a foot high) of books I am never going to use, because they books with traditional quilt patterns for example.

"Shady green" by Lise from Norway

Yesterday a mysterious package from Norway arrived. In it was this nicely wrapped parcel:

and this lovely card:

The card was made by Lise from Norway, she trapped hydrangeas from her garden in organza. I love hydrangeas, we have many of them in our garden too (since our garden is northfacing not a lot of flowers thrive in it, but hydrangeas do very well), so the card was a nice surprise.


In the parcel was the quilt Lise made me for Another Little Quilt Swap:

It is called shady green and I think it is really beautifull, even more so in reality than on the picture. The background fabric is a sunprint which Lise embellished, she has written about it on her blog. I have put the quilt on the wall on the spot I put all my miniquilts, it fitted just right. Lise, I have already sent you an email, but I want to thank you again for making this quilt.

Gisteren zat er een geheimzinnig pakje bij de post. Er zat een pakje in en een kaart. De kaart is gemaakt door Lise uit Noorwegen, erop zitten hortensiablaadjes, gevangen in organza. In het pakje zat de quilt die Lise voor me maakte voor Another Little Quiltswap. Hij heet "shady green" en is erg mooi, nog veel mooier in het echt dan op de foto. Het is een zonneprint, die ze heeft bewerkt, hoe ze dat precies heeft gedaan is te lezen op haar blog. Ik heb de quilt gelijk opgehangen op het plekje waar ik altijd mijn miniquilts heb hangen, hij paste precies.