zondag 25 maart 2012

Umbra heeft haar mandje gevonden


Lieve Umbra, als een klein hoopje ellende met een rommelig uitziende oogamputatie kwam je hier binnen. Het enige wat je deed was in een mandje liggen en af en toe op de kattenbak gaan. Het eten wat we je gaven at je ‘in bed’ want je kwam er zo min mogelijk uit. Ondanks dat je je overduidelijk niet lekker voelde mocht ik toch aaien en na drie dagen kon ik je zelfs al op schoot tillen. Waarbij ik de schrik van mijn leven kreeg, ik greep bij je buik zo in de nattigheid  van de wond van je sterilisatie, die (gelukkig alleen aan de buitenkant) was open gegaan en gaan onsteken. Ook uit de wond van je geamputeerde oog stroomde inmiddels pus. Halsoverkop zijn we toen op kerstavond met je naar de dienstdoende dierenarts gegaan, die eigenlijk ook niets kon doen behalve je een injectie antibioticum geven en ons zalf meegeven voor je wonden en zeggen dat het toch wel heel fijn was dat je at want dat het er anders heel slecht voor je uit zou hebben gezien. Gelukkig sloeg het antibioticum aan en groeide het gat op je buik dicht. Je oogamputatie was helaas een ander verhaal, het oog was wel geamputeerd maar de wond was niet goed dichtgegroeid en toen alle korstjes eraf waren deed je het open, we keken zo in je oogkas. Dat kon natuurlijk zo niet blijven, dus moest je nog een keer naar de dierenarts voor een nieuwe operatie om het dicht te maken. Gelukkig is dat allemaal goed verlopen en werd je beter.
Toen zagen we pas wat een leuk en lief poesje je eigenlijk bent. Je had het hier in het gastgezin reuze naar je zin, liep blij rond met je staart in de lucht en speelde als een jong poesje. Door alles wat je had meegemaakt was je wel wat schuw en achterdochtig geworden, maar als je boven op de krabpaal zat dan mochten wij je altijd aaien en dat vond je heel erg fijn en je ontdekte ook wat nieuws: op schoot! Een zaligheid vond je het, zo’n heerlijk warme, zachte schoot, je kon er niet genoeg van krijgen. Het enige dat je hier miste was een andere kat om mee te spelen. In het begin had je daar niet zo’n behoefte aan en was je zelfs bang voor andere katten maar op het laatst merkten we dat je dat toch zocht. Je liep daarom achter onze knorrepot Sifra aan die niets van je moest hebben, maar omdat je zo graag wilde spelen bleef je het proberen.
Nu ben je verhuisd naar mensen die ook een poes hebben die wil spelen en die onlangs haar vriendinnetje is verloren. Hopelijk kunnen jullie het goed met elkaar vinden en worden jullie vriendinnen. Lieve Umbra, je blijft voor altijd in mijn hart, ik hoop dat je na alle ellende die je hebt meegemaakt gelukkig zult worden, want je verdient het.

(We hebben haar gisteravond weggebracht)

9 opmerkingen:

Ineke zei

Margeeth, wat zul je haar missen, vel sterkte

marjolijn zei

Oh, je zult haar zeker gaan missen. Kostte misschien zelfs een paar tranen om haar achter te laten. Hopelijk krijgt ze een goed nieuw tehuis, dat heeft ze wel verdiend.
gr. Marjolijn

Erica zei

Wat heerlijk dat Umbra haar eigen mandje heeft gevonden, daar doe je het tenslotte voor. Maar 't zal best weer even wennen zijn zo'n leeg plaatsje.

Hannie de Beer zei

Oh Margeeth wat zul je haar missen! Maar jullie hebben geweldig voor haar gezorgd. ik hoop dat ze nu ook een goed thuis heeft. Sterkte, want het zal zeker wennen zijn!

Annelies zei

Dat zal best een gemis voor jullie zijn.

Aart zei

Umbra zal zeker gemist worden door jullie, maar gelukkig heeft ze nu een nieuw thuis met een speelkameraadje. Jullie hebben prima gezorgd voor een katje in nood. Tranen zijn maar tijdelijk, maar ze zal zeker een plekje in jullie harten hebben veroverd.
http://quiltaart.blogspot.com

Handige Handjes zei

Fijn dat Umbra een nieuw huis heeft gevonden. Je zal haar best missen, maar tegelijk mag je ook een goed gevoel hebben dat je Umbra weer het vertrouwen in mensen hebt kunnen geven. Zonder jouw [en je mannen] was dit zeker niet gelukt.
Umbra, het ga je goed!

Babbellotta zei

met medeleven, afschuw maar ook bewondering voor jou, je familie en Umbra heb ik de afgelopen tijd je relaas over deze lieve poes gelezen. Jullie mogen trots zijn op jezelf, ik ben blij dat Umbra nu een goed thuis gevonden heeft maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat het voor jullie niet makkelijk moet zijn geweest, ik zal Umbra hier op je blog missen....

Shirley zei

Poeh, je hebt ze maar te leen, en niet om te houden, en dan lijkt het me toch zo erg om er steeds afscheid van te moeten nemen, ook al weet je dat ze een goed huisje krijgen. Je hebt er zoveel lief en leed mee gedeeld, sterkte hoor!