Ekster

Deze ekster maakte ik voor "Imagine a bird" van de EQA. 

 

Het is een quiltje van 30 x 30 cm, het moest iets met een vogel te maken en in de aankondiging van het  Quiltersgilde stond dat er een vierkantje van 1 inch in de kleur emerald green (smaragd groen) in moest zitten. Hij is machinaal gepatcht, gequilt en geborduurd. Alle stoffen, behalve de ekster, heb ik zelf geverfd.

Hier hangt hij, tussen 530 andere vogels, in de Salle Polyvalente in Lièpvre met mij als trotse quiltster ervoor:

Voor wie zich afvraagt hoe dat er dan uitziet, 530 quiltjes met vogels, dit is een impressie. Ze staan er niet allemaal op maar wel een groot gedeelte. Het was overweldigend, we zijn een paar keer teruggegaan en elke keer zag je weer iets nieuws.

Eén kasteel en twee ruïnes

Toen we in de Elzas waren voor de Carrefour Européen du Patchwork hebben we niet alleen maar de quilttentoonstelling bezocht, je kunt daar namelijk ook heel mooi wandelen. We waren er op dinsdag heen gereden, de tentoonstelling begon op donderdag, dus hadden we op woensdag een dagje 'vrij'. 's Ochtends zijn we op de fiets Sélestat ingegaan, waar we tot onze grote verbazing 'de watertoren van Deventer' tegenkwamen:

 Hij bleek inderdaad gebouwd te zijn geïnspireerd op de echte watertoren in Deventer, heel grappig.

's Middags was het fris en regenachtig, toen hebben we Chateau Haut-Koenigsbourg bezocht, hier zie je hem liggen in de rode cirkel:

 

 

en hier een foto van dichtbij:

Hij ligt op 755 meter boven zeeniveau en het plaatsje Orschwiller ligt op ongeveer 200 meter, maar er loopt een weg naar het kasteel dus we hoefden niet door de regen te lopen, wat fijn was want het was boven 9°C en we zaten in de wolken.

Op donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag was de tentoonstelling, we hebben dat elke dag gecombineerd met een wandeling in de omgeving, die eerste foto van Haut-Koenigsbourg maakte ik bij een wandeling vanuit Lièpvre.

Omdat we op dinsdag weer naar huis zouden gaan, hadden we op maandag nog een dag over. Net als hier in Nederland is ook in Frankrijk op maandag heel veel dicht, de musea, kastelen et cetera. Gelukkig waren er vlak in de buurt twee 'kastelen' die altijd te bezoeken waren, Chateau Ramstein en Chateau De l'Ortenbourg.We hadden ze onderweg naar Saint Marie aux Mines al zien liggen en waren er nieuwsgierig naar.

Links zie je Chateau du Ramstein en rechts Château de l’Ortenbourg. Twee ruïnes bovenop de berg. Niet per auto te bereiken maar zou in 30 minuten te lopen zijn over een 'wandelpad. Dat halve uur was wat optimistisch en het wandelpad ook, het was een fikse klim, maar daardoor buiten het seizoen heerlijk rustig. We zijn in totaal 11 mensen tegengekomen (waaronder helaas wel twee mannen op elektrische mountainbikes die met een rotgang naar beneden kwamen, die niet alleen een gevaar waren voor zichzelf maar ook voor hun omgeving, je zou op zo'n smal steil paadje worden aangereden er stond niet voor niets een bord met verboden te fietsen beneden).

 Châtequ Du Ramstein van dichtbij:

 

Dit ben ik vlakbij Château De l'Ortenbourg, dit was een makkelijk stukje. 

In Château De l'Ortenbourg mocht je ook echt naar 'binnen' naar de binnenplaats, dit is de grote toren:

En hier het uitzicht en een foto van mij die ernaar staat te kijken.

Naar beneden was nog even een uitdaging, bergaf is altijd lastiger maar we zijn heelhuids beneden gekomen, ondanks die mountainbikers.

 

Tussen twee rijen huizen II

Dit is de quilt die ik maakte voorde tentoonstelling “connected in red” van het quiltersgilde. 

Iedereen die daaraan mee wilde doen kon zich opgeven bij het quiltersgilde, tegen een vergoeding kreeg je een lapje kopen en dat moest je dan verwerken in een quilt van 80 bij 120. Ze hadden daarvoor een rode grunge besteld die alleen pas later in de benodigde hoeveelheid geleverd zou worden. Wie alvast wilde beginnen kon zelf de rode grunge aanschaffen. Uiteindelijk bleek de rode grunge toch niet op tijd leverbaar en kregen we allemaal een effen rood lapje (mensen die al met grunge begonnen waren mochten daarmee doorgaan).

 Mijn lapje heeft echt een hele tijd in het zicht gelegen omdat ik totaal niet kon bedenken wat ik ermee zou maken. Welke stof ik er ook bij legde, het werkte niet. We gingen naar de tentoonstelling in de Broodfabriek en toen zei manlief "waarom koop je er niet gewoon effen stof bij?" en dat heb ik toen maar gedaan. Ik vind het altijd leuk om een beetje in serie te werken, dus in eerste instantie maakte ik de blokken met de cirkels net zoals de quilt die ik maakte voor van tekst naar textiel. Ik vond dit niet leuk genoeg om daar de hele quilt mee te maken en aangezien de deadline akelig dichtbij begon te komen ben ik overgegaan op iets bekends: de kruisjes. Uiteindelijk vind ik hem toch heel leuk geworden en dat vonden ze bij het quiltersgilde ook, want er is een kaart van gemaakt.

Hier hangt ie op de tentoonstelling:

En natuurlijk een foto van mijzelf als trotse quiltster voor mijn quilt.

 

Top van overgebleven en mislukte blokken.

Als ik een quilt maak dan blijft er eigenlijk altijd wel wat over. Blokken en blokjes die ik teveel gemaakt heb. Blokken die ik tóch niet zo goed bij de rest vind passen. Overgebleven stukjes rand. En dat gooide ik allemaal in een grote plastic bak met het idee om er ooit nog eens een weesquilt van te maken.

Nou had ik me eind vorig jaar, toen mijn temperatuurhuisjes klaar waren, voorgenomen om de gewoonte van elke dag even een kwartiertje achter de naaimachine te gaan zitten, of te snijden, of te tekenen en iets te maken vol te houden. Het grote voordeel van de dagelijkse huisjes was dat ik altijd iets te doen had, inspiratie of geen inspiratie. Dat heb ik nu natuurlijk niet meer, maar tot nu toe ik heb ik het aardig vol gehouden met de quiltjes voor de-Uitdaging, Connected in Red en tussendoortjes. 

Één van die tussendoortjes bestond eruit om eindelijk die bak met blokken eens om te kiepen en er deze top van te maken:

Hij is 60 x 75 cm en dit zit er allemaal in:

• De-Uitdaging Bevrijdingsrok
• De-Uitdaging Reizen
• Twee ananasblokken van reguliere (quilt-)stoffen
• Twee zespuntige sterren
• Blok van de Dear Jane
• Zelf ontworpen punt van de Dear Jane
• Boompjes van mijn 400 huisjes quilt
• Huisjes en boompjes van mijn temperatuurquilt
• Blok van quilt waar ik nu mee bezig ben
  
• Blok gemaakt van restjes rand 
  
• Vier blokken van De-Uitdaging zwart-wit
• Paars blok met geel kruis, waarvan ik niet meer weet waar het van was

Ik twijfel nu alleen of ik hem afmaak door er een rand om te zetten en te quilten, of hem weer in de kast leg en ooit aanvul met nieuwe weesblokken.

Van tekst naar quilt 2: het is gruwelijk

Dit is mijn quilt "het is gruwelijk".

Het is mijn quilt voor 1 september van De uitdaging, met als thema van tekst naar quilt. 

Marjo was aan de beurt om het thema te bedenken. Zij had ook meegedaan aan het project van "Tekst naar textiel" van het Quiltersgilde en was daar zo enthousiast over (en kon toen niet kiezen tussen twee teksten), dat ze dit nog een keer wilde doen en het voor ons als thema heeft uitgekozen. Het formaat moest 40 cm breed en 60 cm hoog zijn en verder waren we vrij om het zo vrij mogelijk in te vullen zolang de inspiratie maar een tekst was.

Dus moest ik weer een tekst verzinnen om te gebruiken. Mensen die mijn blog volgen weten dat dat de vorige keer een zware klus was, dat viel deze keer reuze mee. Ik heb gekozen voor het gedicht "het is gruwelijk" van Hanny Michaelis en wel omdat dat gedicht toen ik het gedicht wat ik de vorige keer had gekozen voor het eerst zag, daar recht onder stond en ik in eerste instantie dacht dat het maar één gedicht was. 

Dit is het, het is weer geen vrolijk gedicht:

Het is gruwelijk.
Alles begint opnieuw
alsof er niets
gebeurd was.

In stekelige takken
kabaal van vogels.
Piepend en krassend zet
het voorjaar in. De wind
plukt aan ontstemde snaren
van hoop en begoocheling.

Er is niets
gebeurd. Alles begint
opnieuw. Het is
gruwelijk.

Ik ben gewoon begonnen met elementen van het gedicht uit te beelden in stof. Eerst de achtergrond, tere groene kleuren beelden de uitkomende blaadjes uit en roze zijn bloesems die je ook veel ziet in het voorjaar:

Daarna gequilt en de bies eromheen (helaas de foto vergeten) en het gekras van vogels (ik wilde eerst vogels maken maar die staan helemaal niet in het gedicht, dus helaas pindakaas).

Ik vond nog een boom, die mocht er wel in voor de takken:

Toen moest het voorjaar piepend en krakend ingaan, daar kwam ik niet goed uit, dus de quilt heeft lang stilgelegen. Uiteindelijk twee stukjes bladmuziek die op een restant van een oudere quilt waar ik boekomslagen van had gemaakt gevonden en erop genaaid:

 Oepsie, die takken moesten stekelig zijn en dat zie je niet aan de boom, dus daarom nog maar wat geknipt erop genaaid en toen vond ik hem dus wel klaar, ondanks dat ik niet het hele gedicht had gehad.

Cairn

 Dit is mijn quiltje voor het thema "Balans" van  De-Uitdaging:

Het stelt zo'n stapel stenen voor die je vaak in de bergen langs de weg ziet en die in balans moet zijn want anders valt hij om. De achtergrond maakte ik van restjes van mijn huisjesquilt en de stenen zijn batiks. In de stenen zit een extra laag hobbs en ze zijn niet gequilt, daardoor heeft de quilt een beetje een 3D-effect. 

Het thema balans was ook het thema van de tentoonstelling van miniatuurquilts van het quiltersgilde in april 2024. Dat is niet toevallig, ik was aan de beurt om het thema te kiezen en heb voor dat thema gekozen zodat het het twee keer kon gebruiken en zo ben ik ook eens een keertje op tijd! Het quiltje heeft dus al gehangen, misschien heb je het wel gezien.

Kringloopvondsten

Ik had een vierkante lijst van 50 x 50 cm nodig en dacht, "laat ik eerst eens bij de kringloopwinkel kijken, misschien hebben ze er daar wel één". Dat hadden ze niet, wel vond ik daar deze merklap:

 

Iemand heeft haar met liefde geborduurd, wat best wat werk is (understatement) en professioneel in laten lijsten, wat ook niet goedkoop is (nog een understatement) en dat was dan nu bij de kringloop te koop voor € 7,50. Hij hangt nu bij mij aan de muur.

Het lijstje wat ik zocht had ik nog niet en er zijn meer kringloopwinkels bij ons, waaronder één van Woord en Daad. Daar vond ik deze:

Ook weer met liefde geborduurd en professioneel ingelijst, en nu te koop voor het astronomische bedrag van € 3,50. Dus die heb ik ook maar geadopteerd. 

Maar nog steeds geen lijstje, dus op naar kringloop nummer 3, in een dorp in de buurt. En ja hoor, wéér geen lijst maar wel een borduurwerk.

Deze heb ik laten staan, hij is te groot om hem kwijt te raken in mijn werk- annex hobbykamer en in de rest van het huis woont nog iemand die niet van merklappen houdt. 

Aan de ene kant is het triest dat zoiets bij de kringloop belandt, maar aan de andere kant belandt dit tenminste nog bij de kringloop. Zoals de mensen die mijn blog vaker lezen wel weten ben ik een quiltster, nou een quilt heb ik nog nooit bij de kringloop gezien en wél regelmatig ingelijste borduurwerken.

Tenslotte viel mij ook iets op, op allebei de merklappen ontbreekt in alle alfabetten de letter J (bij de theepotjes ook maar daar zit gewoon geen J in de tekst). Bestond die letter nog niet toen de originelen waar ze van na zijn geborduurd werden gemaakt? Of zit daar iets anders achter.....

 

Van tekst naar quilt

Vorig jaar op de algemene tentoonstelling van het quiltersgilde, was er een kleine tentoonstelling met als titel van "tekst naar textiel". Er liep een dame bij met een schort met letters en toen ze zag dat wij er naar stonden te kijken sprak ze me gelijk aan om er heel enthousiast over te vertellen. Het bleek om een pilotproject te gaan voor een nieuw project van het gilde, waarbij mensen in  een tekst als inspiratiebron voor een quilt gebruikten, waarbij je met een ander quilter (je maatje) door het ontwerpproces zou gaan en je kon je opgeven om daar aan mee te doen! Nou was ik van plan om weer wat meer te gaan doen met modern werk, dus heb ik me aangemeld.

Dat heb ik geweten! We moesten zelf een tekst vinden en dat ging niet zonder slag of stoot. Ik heb lang naar een tekst gezocht, van alles gevonden en weer afgekeurd. We zouden een zoommeeting hebben op dinsdagavond als aftrap van het project, daarna zou je de eerste vragenlijst krijgen en je tekst met je maatje delen en de maandag ervoor had ik nog steeds geen tekst! Ik ben altijd zeer onder de indruk van het gedicht “Nacht: veilige overkapping” van Hanny Michaelis in de stationshal van Utrecht centraal wat ik elke week zie als ik naar mijn werk ga, maar dat vond ik echt te persoonlijk. Die maandagavond had ik het erover met een vriendin met wie ik naar een cursus was, zij kende het niet dus ik probeerde het op te zoeken op het internet. Toen ik dat aan het doen was kwam ik een ander  gedicht van dezelfde dichter tegen, dat leek me wel wat, dus dat heb ik toen van de weeromstuit maar gekozen.

Minuten dijen uit

tot jaren

in de kaarsrechte

lege straat

waar ik schoorvoetend

achter mezelf aan loop.

 

Tussen twee rijen huizen

bekneld wacht de zon

op haar ondergang.

Dit gedicht (zonder titel) is afkomstig uit de bundel “Onvoorzien” (gepubliceerd in 1966).

Het is niet echt een vrolijk gedicht, de meeste gedichten van Hanny Michaelis zijn dat niet en als je haar iets van haar leven weet dan begrijp je dat wel. Hanny Michaelis (1922–2007) werd geboren in Amsterdam. In 1941 deed zij eindexamen op het Vossius Gymnasium, kort daarna moesten zij en haar ouders onderduiken. Ze deden dat op verschillende adressen en zagen elkaar niet meer terug. Haar ouders werden in 1943 opgepakt en via kamp Westerbork weggevoerd naar Sobibor, waar zij vrijwel zeker direct na aankomst werden vermoord. Kort na de bevrijding keerde Michaelis terug naar Amsterdam, waar zij sindsdien is blijven wonen.

Wat mij aansprak in deze tekst is het contrast tussen de zon en de rechte elementen in de rest van de tekst. Een beeld van een eenzame vrouw die de wereld niet zo positief inziet. ‘Manhattanhenge’.

Ik wilde huizen in de straat laten zien en de ondergaande zon. Het schemert al dus de kleuren zijn grijzen. Behalve de ondergaande zon, die is natuurlijk oranje. Mijn eerste ingeving was één straat met huizen, een zon en een menselijk figuur op de rug gezien.

Na verder denken en sparren met mijn maatje kwam ik erop uit dat ik iets abstracts wilde maken. Cirkels en rechte lijnen. Oranje en grijzen. Maar eens wat (zelfgeverfde) stoffen en garens uit de kast getrokken en een proefblok gemaakt.

Dit zag er veelbelovend uit, ik besloot om terug te grijpen naar de oervorm van de quilt in Amerika, een verzameling van zich herhalende blokken en daar dan een moderne versie van te maken. Ik ben maar gewoon begonnen met het maken van blokken, om het wat levendiger te maken maakte ik er ook blauwe blokken bij met een ‘zon’ die hoog in de lucht stond.

Van de restjes maakte ik een rand aan weerszijden en ik heb er zonnestralen in gequilt. 

Uiteindelijk heb ik alleen de tweede strofe van het gedicht gebruikt, wat ook de titel van de quilt is geworden.