Dag lieve Kira

Lieve Kira, toen wij jou kregen was je al meer dan een jaar in opvang. Je bent eigenlijk een ideale kat, je bent keurig zindelijk, lust alles, maakt niets kapot en kan ook nog goed samen met andere katten. Alleen jammer dat we je haast niet te zien hebben gekregen, want o, wat was je schuw! Overdag verstopte je je en als we dan bij je kwamen zitten om tegen je te praten spuugde, blies en bromde je. Als iedereen dan naar bed was durfde je wel tevoorschijn te komen, om te eten, op de bak te gaan en te lounchen op het kleed. Want in een huis wonen vond je wel heel fijn, je vond het alleen jammer dat er ook mensen in wonen. We weten niet wat je allemaal hebt meegemaakt toen je nog zwierf, maar je vertrouwen in de mensheid was je helemaal kwijt. We wisten dat je wel aan sommige mensen zou kunnen wennen, maar dat dat nog heel lang zou kunnen duren. We noemden je de goudvis, daar moet je ook echt aan denken om die te voeren en zo was het bij jou ook, zo stilletjes hield je je als wij er waren.

Eigenlijk hadden we al besloten dat als er helemaal niemand zou komen die het met jou aan zou durven, je bij ons zou mogen blijven, maar wonderen bestaan wel! Er zijn twee mensen gekomen die juist een kat zochten die eigenlijk onplaatsbaar was, die het niet erg vinden als ze jou misschien wel een jaar niet zien (maar natuurlijk wel stiekem hopen dat ze je toch eerder zullen zien). Vandaag ben je verhuisd, we hebben je nog een keer verschrikkelijk moeten plagen om je in de vangkooi te krijgen (waar jij helaas niet uit jezelf in ging, zo dom ben je niet) en dat vond je helemaal niet leuk. Lieve Kira (die nu weer Nille heet), dit is de laatste keer geweest dat je hebt moeten verhuizen, in het huis waar je nu woont mag je voor altijd blijven, samen met je nieuwe kattenvriendjes Kloontje en Scotch. We hopen dat je heel gelukkig zult worden en dat je je mensen ook leert te vertrouwen.