Nicky is hier.

Gisteren zijn wij op en neer naar Goes geweest om eindelijk Nicky op te halen; een oudere kat die wij over hebben genomen van een gastgezin dat er mee moest stoppen wegens gezondheidsredenen. Niet echt briljant met dit weer maar het was al een paar keer uitgesteld wegens eerst diaree (bij de kat) en daarna de kaakchirurg (bij mij). Op de heenweg zijn we eerst even bij Shirley geweest om wat voer op te  halen dat iemand uit Roosendaal had gedoneerd en dat Shirley voor mij had opgehaald. Was heel gezellig hoor (ik heb ook Zopje gezien en geaaid) maar we moesten na een kopje thee al snel weer door vanwege de voorspelde sneeuw (het  sneeuwde al een beetje). Eenmaal in Goes konden we natuurlijk niet gelijk weg, die mevrouw moest eerst uitgebreid afscheid nemen. Op de terugweg ging het steeds harder sneeuwen, we zijn wel goed thuis gekomen, het duurde alleen langer.

Nicky is wel superlief hoor. Toen wij gisteravond naar bed wilden gaan had ze nog niks gegeten. Nou zit ik daar normaal nooit zo mee, als een nieuw katje niet gelijk wat eet (dat komt dan altijd 's nachts wel als wij naar bed gaan) maar Nicky moest wel haar halve pilletje eten en omdat Kira er ook is kon ik dat niet met een hapje eten vermengd laten staan. Dus was het tijd voor plan B, het pilletje dan maar gewoon geven. Ik was even een handdoek halen en toen ik weer terug kwam zat mijn man al met haar op schoot, terwijl hij zei "wat ben jij lief". Nou had die mevrouw waar ze eerst was al gezegd dat ze makkelijk was, maar zo makkelijk heb ik nog nooit een kat een pilletje gegeven, het was geen enkel punt. Bekje open, pilletje er in, beetje water erbij en klaar. Daarna hebben we haar nog even bij ons gehouden, even met haar op de arm door de kamer gelopen en haar toen weer op de grond gezet waarna ze weer het mandje in ging waar ze zo lekker in lag (we hebben vloerverwarming, dus zo'n reismandje met een stukje fleece er in wordt heerlijk warm.
Toen ik naar bed ging heb ik her en der bakjes voer gezet en vanmorgen was alles op. Ik weet natuurlijk niet wie wat heeft gegeten, maar ook de bakjes die op plekken stonden waar Kira ze nooit leeg eet waren leeg, dus ik denk dat Nicky dat in ieder geval heeft opgegeten. Ze was ook overduidelijk op de bak geweest dus dat gaat ook goed.
Vanmorgen toen we beneden kwamen was het sowieso even spannend, Kira en Nicky waren natuurlijk voor het eerst de hele nacht samen geweest, dus we wisten niet wat we zouden aantreffen. Plukken haar, planten uit de vensterbank, bloedspetters tegen het plafond? Maar nee hoor, niets van dat alles, de kamer zag er nog precies zo uit als toen we naar bed gingen. Wel waren we Nicky kwijt, nadat we de hele kamer hadden afgezocht kwam ik op het lumineuze idee om ook nog even achter de stereo te kijken en ja hoor, daar passen ook prima twee katten (alles wat hier binnenkomt begint achter de stereo) en er werd ook niet lelijk gedaan naar elkaar. De dames tolereren elkaar dus prima. Achter die stereo komt ze ook wel weer een keer vandaan, daar maak ik me geen zorgen over. Het enige nadeel is dat ik nu de enige ben die haar durft te aaien, dat gaat namelijk gepaard met een enorm geblaas en gespuug en (schijn-)aanvallen naar mij van Kira.


Nicky is maar tijdelijk bij ons, ze zoekt nog een echt eigen mandje waar ze haar laatste jaren kan slijten. Ze is wel zo oud als Methusalem. Je ziet het gewoon aan haar, piekig haar, helemaal bruin ipv zwart, knokig ruggetje. Zou me niets verbazen als ze veel ouder is dan 13.