Het verhaal van Jutte

Ik ben Jutte en iedereen zal vast wel weten hoe en waarom ik bij mijn opvangmama's verzeild geraakt ben. Nee, niet gelezen? Ik ben nochthans 'hot-news' geweest hoor op de 'Wat-maken-we-mee'-pagina. Wel, ik zal het je nog even vertellen dan: iedereen kent het verhaal wel van de katjes uit het gruwelhuis in Dendermonde. Nou, je raadt het al, ik kom daar ook vandaan. Maar ik ben niet gelijk gevonden, ik zat namelijk vast op zolder. En niemand had ook maar enig idee dat ik daar woonde. Ik heb nochthans geroepen hoor, maar ze hoorden me spijtig genoeg niet. Ik heb zeker 7 à 10 dagen zonder eten en drinken gezeten. Hoelang die dagen precies waren, dat kan ik me niet meer herinneren. Ik begon namelijk een beetje te hallucineren en was een beetje gedesoriënteerd. Maar gelukkig vond de poetsploeg van het Ocmw me en hebben ze me met spoed naar de dierenarts gebracht. Eerst werd er een beetje voor mijn leven gevreesd en moest ik gelijk een paar dagen aan het infuus. Maar wonder boven wonder heb ik het gehaald en ben ik niet eens veel kilootjes verloren. (Er mochten wel wat kilootjes af hoor, nu zit ik denk ik op mijn ideaal gewichtje).

Nu moet ik vast wat over mijn karakter vertellen zeker? Ik ben -hoe zal ik het zeggen- een beetje verlegen, nou ja, ook niet echt verlegen. Maar eerder in de zin dat ik niet opdringerig ben. Ik zal wachten tot de mensjes naar mij toekomen om mij te knuffelen en dan geef ik mij helemaal. Dan ga ik uit mijn dak en wil ik niets anders dan kroelen, knuffelen, kroelen en nog eens knuffelen en komt ik ook graag op schoot liggen. Overdag lig ik het liefste op een plekje waar ik een beetje kan rusten en dutten en een beetje kan mediteren. Maar 's avonds, dan kom ik in actie hoor. Spelen doe ik ook nog, ik ren door de kamer, vlieg op de kast en er weer af en roets over de banken. Verder heb ik super mooie groene ogen waar men haast in verdrinkt.

Jutte gaat zondag verhuizen naar haar nieuwe huis.