Het textielfestival in Leiden.

Van woensdag tot en met zondag was in Leiden het textiel festival. Ik had al van verschillende kanten gehoord dat het erg de moeite waard was en gisteren kon ik er eindelijk ook heen. Jammer genoeg waren sommige locaties op zondag gesloten (of zelfs het hele weekend) maar er waren nog genoeg andere dingen te zien.

Eerst ben ik naar het museum van Oudheden gegaan, daar hing werk geinspireerd door de oude Egyptenaren, gemaakt door STIQS-2. Ik ontmoette daar ook gelijk mijn eerste bekende: Marjo, van De Uitdaging, met haar moeder. Toen door naar de Hortus Botanicus, waar ik Marloes met haar moeder tegenkwam en waar deze boom stond:

De grootste locatie was de Pieterskerk, daar waren de geselecteerde inzendigen van de wedstrijd "sporen" te zien, een groot aantal quilts met ook het thema sporen, de tentoonstelling "grensoverschrijdend" (met werk van oa Saskia Weishut, Els Baars en Cherilyn Martin, weefkunst, merklappen en de winkeltjes (gelukkig niet zoveel dit keer, in tegenstelling tot bij de textiel plus dag waren de tentoonstellingen nu eens het belangrijkste en niet de winkels). Ik heb helemaal niets gekocht.
Dit vond ik toch wel het meest bizarre werk, een mobile van van die goedkope plastic kraaktasjes, waarop nog geborduurd was ook (wat op zich heel knap is, want die tasjes scheuren al als je er naar wijst....)

In de kerk kwam ik Corryna (zonder moeder) tegen, met haar ben ik doorgelopen naar het Leids Wevershuisje (met onderweg nog een tussenstop bij een galerie met onder andere werk van Jette Clover), daar was werk te zien met het thema sporen van Steek Plus, aan de straatkant hing een blauw-rode installatie van diverse wevers en op de binnenplaats hing de viltinstallatie "textielsporen uit het verleden" van Petra vd Berg, Corrie Koenen, Margot van Leeuwen en Sophie van Tongeren. Zouden deze nou lekker zitten?

Corryna ging toen terug naar de Pieterskerk en ik ben naar het gebouw "Nieuwe Energie" gelopen, daar was de tentoonstelling van miniquilts. Ik had al van verschillende mensen gehoord dat de lokatie tegenviel en dat het niet echt de moeite waard was om te gaan kijken, omdat er werk hing van jongste en mijzelf ben ik toch gaan kijken.

Na de miniquilts heb ik nog 4 musea, de leidse kunstenaars vereninging Ars Aemula Naturae, de oude dekenfabriek en verschillende galerieen bezocht waar ook allemaal textielkunst te zien was. Een heel geloop dus en dan scheelt het nog dat ik in Leiden geboren ben en er 24 jaar gewoond heb en ik dus de weg goed genoeg weet om overal rechtstreeks (voor zover dat in Leiden mogelijk is, want alles loopt rond) naartoe te lopen. En toen was ik ongeveer net zo moe als dit oude omaatje eruit ziet:

 

Nadere inspectie leert dat dit helemaal geen oud omaatje is, maar een vilten kunstwerk van Mieke Werners

 

Hier kun je een film zien waarin het omaatje meespeelt.

Yesterdaty I visited a large textile manifestation in my birthtown Leiden.