Isis - de film

Helaas hebben we moeten besluiten om toch ook een ander huis voor Isis te zoeken. We vinden het echt verschrikkelijk, maar het gaat niet met Sifra.

Isis heeft vermoedelijk bij mensen gewoond, ze is heel lief en tam. Jammer genoeg is ze niet op tijd gecastreerd, waardoor Isis op jonge leeftijd zwanger is geworden. Toen haar buik dikker werd vonden haar ‘baasjes’ haar ineens niet meer leuk en hebben haar in een doosje gedaan, de doos dichtgeplakt met tape en haar op het parkeerterrein van een winkelcentrum gedumpt. Oplettende voorbijgangers hebben haar gevonden en zo is ze bij ons terecht gekomen.
Hoi, ik ben Isis en wat mij nu toch is overkomen! Ik mocht altijd lekker buiten lopen, waar ik fijn kon spelen met andere katten maar toen ineens werd ik in een doosje gestopt dat werd dichtgeplakt. Gelukkig kwamen er andere mensen die mij mee naar huis hebben genomen, maar ik heb daar wel een plakbandfobie aan overgehouden. Eigenlijk vond ik het wel best zo, maar mijn buik groeide en groeide en op een morgen kreeg ik verschrikkelijke buikpijn. Ik wist niet wat me overkwam en was behoorlijk in paniek. Het vrouwtje is toen bij me gebleven en heeft me geaaid en me gerustgesteld. De buikpijn werd steeds erger en erger en toen gaf ik een harde gil en kwam er ineens een heel klein, vies en nat kitten uit mijn buik. Toen wist ik ineens wat ik moest doen, ik moest het wassen en er voor zorgen. Toen het kitten schoon was ging het zomaar bij mij drinken. Intussen kreeg ik nog meer buikpijn en kwamen er zomaar nog vier kittens uit mijn buik. Dus nu ben ik een moederpoes met vijf kindertjes. Dat is nogal wat voor een poesje van nog geen jaar, ik was er wel een beetje beduusd van en moest erg wennen.
Nu zijn mijn kleintjes alweer zes weken oud en ik ben helemaal gewend aan dat ik moeder ben. Vrouwtje zegt dat ik een hele goede moeder ben, als mijn kindertjes een kik geven kom ik gelijk aangesneld. Soms ben ik wel een beetje een té goede moeder zegt het vrouwtje, ik schijn nogal bezitterig te zijn en er moeite mee te hebben om mijn kleintjes af te geven. Ze worden ook zo snel groot, zo zijn ze hulpeloos en liggen ze te drinken en zo lopen ze al door de kamer en klimmen overal in. Daar word ik erg zenuwachtig van. Vrouwtje zegt dat ik er wel aan zal wennen, dat ik ze straks helemaal zat ga zijn en dat ik dan blij ben dat ze het huis uitgaan. Jaja, dat zal best, voorlopig hou ik mijn kindertjes mooi bij elkaar en als ze gevaarlijke dingen doen dan haal ik ze mooi terug.
Behalve moederen over mijn kittens wil ik ook graag spelen. Ik ren graag achter een hengeltje aan, of achter een balletje of ik sjees met een dikke staart door de kamer en klim overal in. Ik ben natuurlijk ook nog een hele jonge poes. In mijn vorige leven mocht ik altijd buiten lopen. Vrouwtje zegt dat dat nu niet kan omdat ik voor mijn kindertjes moet zorgen, maar dat als die het huis uit zijn dat misschien weer wel kan. Ze denkt ook dat ik het leuk zal vinden om een vriendje of vriendinnetje te hebben om mee te spelen, als ik geholpen ben en geen last meer heb van mijn hormonen tenminste want nu wil ik alleen maar mijn kindertjes beschermen. Of misschien mag ik wel één van mijn kindertjes meenemen, want daar speel ik ook heel graag mee.
Ahh, mag ik bij jou komen wonen?

Voor informatie over de adoptieprocedure voor Isis: klik hier.