Woensdag - Dear Margeeth dag (68)

Een sterretje:

Ontmoeting

Deze quilt maakte ik voor het thema ontmoeting van De Uitdaging:

Een ontmoeting van stijlen en kleuren. Alle stoffen zijn handgeverfd, de bruin-zwarte lapjes zijn gemaakt met discharge toen ik deze quilt maakte. De quilt is machinaal gepatcht en gequilt.

Zondag - Dear Jane driehoek dag

Deze maakte ik in plaats van driehoek RS08 (met een hartje):

en vanmorgen zag het er buiten zo uit:

Wasje

De gesneeuwverfde lappen zijn voor het laatst gewassen, daar word ik vrolijk van.

Woensdag - Dear Margeeth dag (67)

Crossed canoes:

Vandaag met oudste naar opa en oma geweest, jongste kon niet mee want die heeft volgende week vakantie. Nou zijn wij geen mensen die op wintersport willen en dat is maar goed ook, want dan was het dit jaar dus mooi niet door gegaan. Degene die bedacht heeft dat het een goed idee zou zijn om scholen vrijheid te geven bij het indelen van de vakanties heeft overduidelijk geen kinderen, anders bedenk je zoiets belachelijks niet.

Nicky speelt Verstoppertje?

Nicky, onze opvangpoes van Vzw Zwerfkat in nood II heeft zich 'verstopt' achter de bloemenspiraal.
Nicky is een hele lieve al wat oudere poes (ongeveer 13 jaar) en zoekt een lief baasje waar ze haar laatste jaren kan slijten.

Gewetensvraag

Na enige vertraging omdat de quilt waar ik aan begonnen was voor het thema "ontmoeting" van de groep de uitdaging spontaan ergens anders voor werd (dat heb je soms) heb ik eindelijk mijn top af. Ik zit nu alleen wel met een gewetensvraag: Hoe hij nu i,s is hij precies 52 bij 52 in het vierkant (wordt afgewerkt dus 50 cm), alleen steekt het middelste gekleurde deel dus naar beneden uit. Ik kan het natuurlijk afsnijden zodat de quilt vierkant is, maar eigenlijk vind ik het zo het nu is veel leuker. Hij wordt dan plaatselijk een centimeter of vier 'te lang'.

Rust roest

Ik had hem al een paar keer laten zien 'in wording', maar nu is het af, de quilt die ik maakte voor de buitenexpositie van Colours of Afrika:

Er zitten paperclips en spijkertjes op genaaid en het is de bedoeling dat die in de maand dat de quilt buiten hangt gaan roesten (ik heb hem een nachtje buiten gehad om het te testen en dat doen ze ook!).

Iemand vroeg wat mijn verhaal was bij deze quilt, er is geen verhaal. Ik quilt namelijk voor mijn lol, niet omdat ik perse altijd iets wil uitdragen. Soms wel hoor, maar bij deze quilt niet, dit is eigenlijk gewoon een experiment.

De quilt is ongeveer 65 cm hoog, hij is machinaal gepatcht en gequilt, alle stoffen behalve de witte zijn handgeverfd en gebleekt en de paperclips en spijkers zijn er met de hand opgenaaid.

Nog een paar sneeuwverf-lappen

Alle spullen stonden er nog, dus toen er van de week nog een klein beetje sneeuw viel kon ik het niet laten om toch nog een paar lapjes te verven. Er was precies genoeg sneeuw voor deze vier lapjes:

De kleuren zijn bentoniet, smaragd, charoiet en aragoniet (denk ik, de etiketten waren een beetje vaag...).

Sneeuwverven met verrassingskleuren

Nou was ik nog zo van plan om het sneeuwverven dit jaar over te slaan, ben ik toch voor de bijl gegaan. Dat komt eigenlijk door twee mensen: mijn schoonmoeder en Jaqueline.
Mijn schoonmoeder (geen blog), die ook haar eigen stoffen verft en nogal van paars houdt, klaagde dat ze het zo moeilijk vond om mooi paars te mengen. Ik vroeg haar waarom ze dan niet gewoon een zakje paars dat ze mooi vond kocht en bood haar aan om even in mijn verf voorraad te kijken of ik misschien nog iets had waarvan ze dan wel een beetje kon krijgen om uit te proberen. Zo gezegd zo gedaan en ik had paars voor haar.
Jammer genoeg had ik ook een zakje met iets donkerroods dat opengespleten bleek op 'de las'. Gelukkig was ik daar achter voordat alles onder de rode verf zat en kon ik het voorzichtig overgieten in een jampotje. Omdat één keer zo'n actie wel genoeg was, of eigenlijk teveel, ben ik alle verf die nog in zakjes zat gaan overgieten in jampotjes, die ik toevallig had gespaard voor mijn moeder, om er jam in te maken (sorry, ik spaar wel weer nieuwe voor je). Bij die zakjes zaten ook zes zakjes die ik van Jaqueline had gekregen en waarvan om een onverklaarbare reden de etiketten helemaal zwart waren geworden. Van twee van de zes kon ik met veel moeite ontcijferen wat er op stond, de andere vier waren zo zwart dat je echt niets meer zag. De enige manier om te weten te komen wat voor kleuren het ongeveer zijn, is het uittesten en dat heb ik dus gedaan. Omdat er toch nog een klein restje sneeuw lag, heb ik dat er voor gebruikt en dit is het geworden.

Woensdag - dear Margeeth dag (66)

Het blokje van deze week is Sailboat-variation:

ik zie er met de beste wil van de wereld geen zeilboot in, maar het is wel een leuk blok.

Nicky!

Kijk nou toch eens hoe lief ze is:

Ze zoekt nog steeds een huis.

Verpakkings-waanzin

De kinderen hadden een nieuw pennetje nodig voor hun spelcomputer. In de winkel konden ze die niet vinden, maar ze hadden wel setjes met onder andere een hoesje waar ook losse pennetjes bij zaten.
Alleen, waarom moet dat nou op zo'n belachelijke manier verpakt zitten.

Setje in de verpakking:

Verpakking:

 

Inhoud:

Even voor de duidelijkheid, het ging dus om die twee pennetjes bovenin de laatste foto.

Woensdag - Dear Margeeth dag (65)

Deze heb ik zelf verzonnen. Het kan best zijn dat het een bestaand blok is, maar ik ken hem in ieder geval niet.

Dag lieve Kira

Lieve Kira, toen wij jou kregen was je al meer dan een jaar in opvang. Je bent eigenlijk een ideale kat, je bent keurig zindelijk, lust alles, maakt niets kapot en kan ook nog goed samen met andere katten. Alleen jammer dat we je haast niet te zien hebben gekregen, want o, wat was je schuw! Overdag verstopte je je en als we dan bij je kwamen zitten om tegen je te praten spuugde, blies en bromde je. Als iedereen dan naar bed was durfde je wel tevoorschijn te komen, om te eten, op de bak te gaan en te lounchen op het kleed. Want in een huis wonen vond je wel heel fijn, je vond het alleen jammer dat er ook mensen in wonen. We weten niet wat je allemaal hebt meegemaakt toen je nog zwierf, maar je vertrouwen in de mensheid was je helemaal kwijt. We wisten dat je wel aan sommige mensen zou kunnen wennen, maar dat dat nog heel lang zou kunnen duren. We noemden je de goudvis, daar moet je ook echt aan denken om die te voeren en zo was het bij jou ook, zo stilletjes hield je je als wij er waren.

Eigenlijk hadden we al besloten dat als er helemaal niemand zou komen die het met jou aan zou durven, je bij ons zou mogen blijven, maar wonderen bestaan wel! Er zijn twee mensen gekomen die juist een kat zochten die eigenlijk onplaatsbaar was, die het niet erg vinden als ze jou misschien wel een jaar niet zien (maar natuurlijk wel stiekem hopen dat ze je toch eerder zullen zien). Vandaag ben je verhuisd, we hebben je nog een keer verschrikkelijk moeten plagen om je in de vangkooi te krijgen (waar jij helaas niet uit jezelf in ging, zo dom ben je niet) en dat vond je helemaal niet leuk. Lieve Kira (die nu weer Nille heet), dit is de laatste keer geweest dat je hebt moeten verhuizen, in het huis waar je nu woont mag je voor altijd blijven, samen met je nieuwe kattenvriendjes Kloontje en Scotch. We hopen dat je heel gelukkig zult worden en dat je je mensen ook leert te vertrouwen.