In de nacht van 18 op 19 augustus is mijn quiltvriendin Jolanda Mostert overleden.
Toen wij in 2010 van Tiel naar Gorinchem verhuisden was één van de dingen die ik als eerste deed eindelijk lid worden van een quiltbee: de Lingelappers. Daar was Jolanda ook. In eerste instantie kwamen we elkaar alleen daar tegen als collega-quiltsters, maar al snel raakten we bevriend. We hebben samen wandelingen gemaakt, zijn naar tentoonstellingen geweest en natuurlijk kwamen we elkaar ook tegen bij de Lingelappers. De vriendschap groeide eigenlijk geleidelijk en ongemerkt. Ze was er eigenlijk altijd gewoon (we woonden ook vlakbij elkaar).
Jolanda kon echt heel goed naaien. Ze maakte prachtige quilts die ook technisch perfect waren. Ook maakte ze mooie tassen van gebruikte spijkerbroeken.
In februari van dit jaar kreeg Jolanda de diagnose alvleesklierkanker. Ze schreef daar heel open en uitgebreid over op haar blog:
Hexablue (berichten vanaf 17 maart 2022).
In eerste instantie was de prognose goed en zou ze met een operatie en chemo een goede kans hebben om te genezen. Helaas bleek dat ze tussen de operatie en de eerste chemo toch uitzaaiingen had gekregen waarna de behandeling niet meer op overleven maar op kwaliteit van leven en levensverlenging werd gericht. Je zou misschien denken dat vanwege die kwaliteit van leven de chemo dan ook zou worden aangepast, maar ze kreeg nog steeds dezelfde superzware chemo met vier middelen waar ze heel erg ziek van werd. En het hielp nog niet eens ook. Ze heeft twee kuren gehad en er waren alleen maar meer uitzaaiingen bijgekomen. Dus heeft ze op 26 juli het dappere besluit genomen om te stoppen met de behandeling om zoals ze zelf schreef: "Ik hoop op deze manier de komende periode met zo min mogelijk stress en ongemakken gewoon de dingen te kunnen doen die ik wil doen......gewoon leven zoals jullie ook doen".
Het "gewoon leven zoals jullie ook doen" heeft voor haar helaas maar kort mogen duren. Op maandag 8 augustus kreeg ik een appje van haar dat ze zich al twee dagen niet lekker voelde, de huisarts was geweest en ze had morfinepleisters gekregen tegen de buikpijn. Ze was al een paar maanden bezig met een grote quilt die ze aan haar zoon wilde nalaten en hoopte dat de morfinepleisters zouden werken zodat ze daar in ieder geval nog achterkant stof en vulling voor zou kunnen regelen. De pleisters hielpen wel maar niet heel lang, ze had al snel meer pijnstilling nodig en werd zo uitgeput dat ze bijna alleen nog maar lag te slapen. Dus dat zelf stof en vulling regelen dat ging niet meer. Op vrijdag 12 augustus belde haar man mij dat de quilt de maandag erop met spoed gequilt zou worden bij Elly Prins in Zoetermeer en of het mij zou lukken om er daarna de bies er aan te zetten (dat had ik haar aangeboden) zodat ze hem nog zelf aan haar zoon zou kunnen geven. Ik had daar alles voor willen laten vallen om het voor elkaar te krijgen, maar op zondagmiddag kreeg ik een appje van haar man dat ze het niet meer vol hield en ze maandag eind van de middag palliatieve sedatie zou krijgen. Dus dat ging hem niet meer worden, een quilt van 2.40 bij 2.40 in een paar uur afbiezen is fysiek onmogelijk. Mijn man heeft de quilt in Zoetermeer opgehaald, het eerste wat we hebben gedaan is foto's van het quiltwerk maken en die naar haar man appen. Jolanda heeft de foto's nog gezien en heeft gezegd dat ze het quiltwerk mooi vond. Dit is hem, de laatste quilt van Jolanda.
Jolanda is 51 jaar geworden.
Jolanda, ik ben blij dat ik je gekend heb en ik vind het een eer dat je mij het vertrouwen hebt gegeven om je quilt af te maken.
Het quiltje wat ze op de eerste foto omhoog houdt is trouwens een troostquiltje met hartjes van 22 leden van de Lingelappers, plus nog 3 andere mensen zodat het een mooi vierkant quiltje van 5 bij 5 blokken werd.
