Quiltmarkt/tentoonstelling

 

De leden van quiltvereniging de Lingelappers houden een quiltentoonstelling / quiltmarkt / open dag op woensdag 28 september a.s. tussen 10.00 en 20.00 uur.

Wat is er zoal te doen en te verwachten:

• er is een kleine quilttentoonstelling

• er zijn quilts te koop (opbrengst KWF)

• er wordt een quilt verloot (opbrengst KWF)

• er is een Goede Doelenkraam waar handwerken worden verkocht (opbrengst KWF)

• er wordt een demonstratie op een Sashiko quilt-naaimachine gegeven door één van onze leden

• er zijn 2 interessante winkels aanwezig: Quiltatelier Stitch en Zo en Naaimachinebedrijf van Kekem

• er is een verkoop-boekenkraam met onze quiltboeken uit de bibliotheek (opbrengst vereniging)

Daarnaast hebben wij de hele dag een Bee waar u gewoon aan kunt schuiven.

Toegang gratis!

Mogen wij u begroeten op woensdag 28 september a.s.?

U vind ons in Wijkgebouw de Heul, Nieuwe Hoven 141, 4205BC Gorinchem.

 

Ik heb natuurlijk ook het één en ander gemaakt voor de goede doelenkraam. 

 

Een tas, een etuitje, een fotomapje met omslag

 

 

Die rol is een quiltje:

 En een omslag voor een multoband:

 

 Ik moet er alleen zelf prijsjes aan hangen en heb echt geen idee. Hoeveel vraag je nu voor zoiets?

 

Seminole, of hoe raak je uit een quiltdip, versie twee.

Vorig jaar december maakte ik een quilt voor het thema "strepen" van De-Uitdaging. Ik had hem afgewerkt zonder bies met een binding aan de achterkant, met het idee dat de strepen dan niet begrensd zouden worden. Maar eigenlijk vond ik dit al gelijk toen ik hem af had niet zo mooi, en hij was nog 3 cm te klein ook. Ik heb er een hele tijd tegen aan zitten hikken, maar nu toch het tornmesje ter hand genomen, alles eraf gehaald en er een net zwart biesje om gezet:

Ik vind dit honderd keer beter (en mijn man was het met me eens). Ter vergelijking staan ze hier nog een keer onder elkaar.

Bladeren

 De opdracht voor De-Uitdaging voor 1 september was bladeren.

Ik dacht eerst aan bladeren in de zin van bladeren in een boek en er dan dus een boekje van maken, maar we moesten een quilt van 50 x 50 cm maken, dus dat werd een beetje lastig. 

Uiteindelijk bracht een duik in mijn bak met gestempelde en gedrukte lapjes deze lappen voort:

Jaren geleden tijdens de cursus Quilten Speciaal met gelli plate op enge dunne stof gedrukte varens.

Ik was zowaar op tijd begonnen om hem een keer wel voor de uiterste datum af te hebben, alleen kwam er 'even' iets tussendoor wat eerst moest dus nadat ik deze lappen op een stuk witte poplin had genaaid moest deze quilt even op pauze.

Ik heb ze eerst van een batting en achterkant voorzien en doorgequilt, waarna ik ze met lichtgroene sashings quilt-as-you-go aan elkaar heb gezet.

In een schoenendoos vond ik ook nog wat oranje draad afkomstig van een verfworkshop met natuurlijke verfstoffen die Jolanda en ik ooit in het museum hebben gedaan. Dit was volgens mij meekrap, maar dat weet ik niet meer helemaal zeker. Dat werden twee takken:

En ik vond ook nog het resultaat van een experiment met soluvlies; een paar geborduurde blaadjes.

Die mochten er ook op.

Deze vogels die door mijn schoonmoeder op een cadeauzakje geborduurd waren en waarvan ik het niet over mijn hart kon krijgen om ze weg te gooien maakten het af:

In memoriam Jolanda Mostert

In de nacht van 18 op 19 augustus is mijn quiltvriendin Jolanda Mostert overleden.

Toen wij in 2010 van Tiel naar Gorinchem verhuisden was één van de dingen die ik als eerste deed eindelijk lid worden van een quiltbee: de Lingelappers. Daar was Jolanda ook. In eerste instantie kwamen we elkaar alleen daar tegen als collega-quiltsters, maar al snel raakten we bevriend. We hebben samen wandelingen gemaakt, zijn naar tentoonstellingen geweest en natuurlijk kwamen we elkaar ook tegen bij de Lingelappers. De vriendschap groeide eigenlijk geleidelijk en ongemerkt. Ze was er eigenlijk altijd gewoon (we woonden ook vlakbij elkaar).

Jolanda kon echt heel goed naaien. Ze maakte prachtige quilts die ook technisch perfect waren. Ook maakte ze mooie tassen van gebruikte spijkerbroeken. 

In februari van dit jaar kreeg Jolanda de diagnose alvleesklierkanker. Ze schreef daar heel open en uitgebreid over op haar blog: Hexablue (berichten vanaf 17 maart 2022).

In eerste instantie was de prognose goed en zou ze met een operatie en chemo een goede kans hebben om te genezen. Helaas bleek dat ze tussen de operatie en de eerste chemo toch uitzaaiingen had gekregen waarna de behandeling niet meer op overleven maar op kwaliteit van leven en levensverlenging werd gericht. Je zou misschien denken dat vanwege die kwaliteit van leven de chemo dan ook zou worden aangepast, maar ze kreeg nog steeds dezelfde superzware chemo met vier middelen waar ze heel erg ziek van werd. En het hielp nog niet eens ook. Ze heeft twee kuren gehad en er waren alleen maar meer uitzaaiingen bijgekomen. Dus heeft ze op 26 juli het dappere besluit genomen om te stoppen met de behandeling om zoals ze zelf schreef: "Ik hoop op deze manier de komende periode met zo min mogelijk stress en ongemakken gewoon de dingen te kunnen doen die ik wil doen......gewoon leven zoals jullie ook doen". 

Het "gewoon leven zoals jullie ook doen" heeft voor haar helaas maar kort mogen duren. Op maandag 8 augustus kreeg ik een appje van haar dat ze zich al twee dagen niet lekker voelde, de huisarts was geweest en ze had morfinepleisters gekregen tegen de buikpijn. Ze was al een paar maanden bezig met een grote quilt die ze aan haar zoon wilde nalaten en hoopte dat de morfinepleisters zouden werken zodat ze daar in ieder geval nog achterkant stof en vulling voor zou kunnen regelen. De pleisters hielpen wel maar niet heel lang, ze had al snel meer pijnstilling nodig en werd zo uitgeput dat ze bijna alleen nog maar lag te slapen. Dus dat zelf stof en vulling regelen dat ging niet meer. Op vrijdag 12 augustus belde haar man mij dat de quilt de maandag erop met spoed gequilt zou worden bij Elly Prins in Zoetermeer en of het mij zou lukken om er daarna de bies er aan te zetten (dat had ik haar aangeboden) zodat ze hem nog zelf aan haar zoon zou kunnen geven. Ik had daar alles voor willen laten vallen om het voor elkaar te krijgen, maar op zondagmiddag kreeg ik een appje van haar man dat ze het niet meer vol hield en ze maandag eind van de middag palliatieve sedatie zou krijgen. Dus dat ging hem niet meer worden, een quilt van 2.40 bij 2.40 in een paar uur afbiezen is fysiek onmogelijk. Mijn man heeft de quilt in Zoetermeer opgehaald, het eerste wat we hebben gedaan is foto's van het quiltwerk maken en die naar haar man appen. Jolanda heeft de foto's nog gezien en heeft gezegd dat ze het quiltwerk mooi vond. Dit is hem, de laatste quilt van Jolanda.

Jolanda is 51 jaar geworden. 

Jolanda, ik ben blij dat ik je gekend heb en ik vind het een eer dat je mij het vertrouwen hebt gegeven om je quilt af te maken.

Het quiltje wat ze op de eerste foto omhoog houdt is trouwens een troostquiltje met hartjes van 22 leden van de Lingelappers, plus nog 3 andere mensen zodat het een mooi vierkant quiltje van 5 bij 5 blokken werd.

In memoriam Sommeke

 

Vandaag kreeg ik het trieste bericht dat quiltvriendin Yvonne (Sommeke) is overleden. Ik wist dat het eraan zat te komen, want ze was al lang ziek, maar toch blijft het een schok.

Ik heb haar leren kennen toen ik nogal halsoverkop via de quiltkletsers met een bus Vlamingen naar de grote tentoonstelling in Birmingham meeging nadat er iemand was uitgevallen. Ik had toen een slaapplaats in de buurt van Antwerpen nodig en die bood zij mij aan, terwijl we elkaar eigenlijk helemaal niet kenden. Zo was ze, gul en grootmoedig. Een geweldige vrouw. In de loop van de jaren hebben we elkaar regelmatig gezien: tijdens quiltweekends, nog een keer de reis naar Birmingham, ze is een keer bij ons geweest, wij bij haar als we in de buurt van Antwerpen moesten zijn voor VZW Zwerfkat in Nood. De laatste keer dat ik haar zag was vlak voor de COVID-pandemie, 2 februari 2020. Toen was ze al ernstig verzwakt en had het over euthanasie. Door de pandemie kon dat niet doorgaan, ze heeft uiteindelijk nog ruim 2 jaar geleefd en nu was ze op.

Yvonne was een groot fan van hexagonnen, of 'hexjes'. Ze had een doosje met echt belachelijk miniscule hexjes, een kwart inch groot geloof ik. Ze had er een hoesje voor haar telefoon van gemaakt, maar ons grapje was dat zij er een tweepersoonsquilt van zou maken, die zou insturen naar Birmingham waarna wij daar samen heen zouden gaan en ik haar rolstoel zou duwen; want tegen de tijd dat die quilt af zou zijn dan zou ze inmiddels stokoud zijn. Stokoud worden was haar niet gegund, ze is 67 geworden.

Door een computercrash en het laten vallen van de externe harde schijf blijk ik geen enkele foto meer van haar te hebben. Gelukkig heeft Shirley die nog wel, zij heeft ook een heel mooi verhaal geschreven op haar blog. De foto boven dit berichtje heb ik geleend van haar facebook. Samen met haar grote vriend Mo.

Neurografietjes

 Deze quilt maakte ik voor het thema "Neurografie" van de-Uitdaging.

Neurografie is een methode in de psychologie waarbij er door tekenen 'iets' in je hoofd gebeurt. Klik hier om er meer over te lezen, En dat moesten wij omzetten in stof,

Ik moet eerlijk bekennen dat ik zoiets had van "wat is dit nu weer voor thema?". Uiteindelijk ben ik in mijn lappenmand gedoken en heb daar vier met een kwast geverfde lapjes gevonden waarvan ik ook niet wist wat ik er mee zou gaan doen. Die heb ik helemaal vol gequilt en daarna heb ik de zwarte lijnen gemaakt met alle restjes lint en koord versierd. Toen had ik dus vier gequilte lapjes waarvan ik nog steeds niet wist wat ik er mee moest. Nou wordt er altijd gezegd dat doorsnijden de oplossing is als je niet weet wat je met een lapje moet. Dat bleek ook hier weer te kloppen. Ze doorgesneden en er nog eentje extra bij gevonden en gemaakt, plus een raster van zwarte sashings maakte er een samenhangend geheel van.

Onvrijwillige reis

 Thema 55 van De-Uitdaging: reizen. Er zijn allerlei soorten reizen, vakantiereizen, plezierreizen, stedentripjes, fietsreizen, voettochten, zakenreizen enzovoort. Veel reizen zijn vrijwillig, maar er zijn helaas ook altijd veel mensen onvrijwillig op reis. Vanwege het klimaat, of omdat er oorlog is.

Sinds 24 februari zijn er veel mensen vanuit de Oekraïne onvrijwillig op reis.

Een beetje van mezelf en veel van Lizzy; de Lizzy sampler

 

 

In augustus 2020 kwam ik op facebook een groep met een blok van de week quilt van Dorry Van Osch tegen, de Lizzy Sampler. Ik had op dat moment geen 'buswerkje' (niet dat ik nou zoveel met de bus ging, maar goed ik kon er ook thuis aan naaien), en ben mee gaan doen, de eerste keer dat ik echt in real time mee deed met zoiets. Een aparte ervaring, elke donderdag 'in spannende verwachting' zeker ook omdat ze niet op een vaste tijd kwamen en heel soms een dag eerder of later.

Ik wilde buiten mijn comfortzone van blauw, groen en een beetje paars treden en was van plan een rode quilt te maken. Al bij het tweede blokje kwam ik erachter dat dat toch best lastig is, bij andere kleuren heb je licht en donker, maar bij rood wordt het al snel roze en een rood met roze quilt was niet de bedoeling. Er moest een tweede kleur bij, maar welke? Groen wordt al snel kerstachtig en met blauw krijg je als je niet oppast zo'n Hollandse quilt, wat allebei niet mijn bedoeling was. Uiteindelijk heb ik het rood uitgebreid met toch wat roze, rood, rodekool kleur en tomaatrood. Er zit blauw in verschillende schakeringen bij en bruin.

De quilt mocht dan wel een patroon zijn, het zou ook mijn quilt worden; sommige blokken vond ik niet zo mooi, die heb ik aangepast, sommige blokken zitten op een andere plaats in de quilt en 3 blokken heb ik helemaal niet gemaakt maar vervangen door 3 Dear Jane blokken op de punt (rara, welke zijn dat?). 

De sashings zouden we op het allerlaatst krijgen, alleen heb ik liever wat minder brede sashings, dus heb sashings en cornerstones van 1 inch gekozen, wat erg handig was, want nu kon ik alle blokken gelijk aan elkaar zetten. De rand met driehoekjes die bij het patroon zou zitten klopte nu natuurlijk niet meer, die heb ik zelf getekend (en ik vond een enkele rand wel genoeg). Ik heb alles met de hand genaaid, het was behoorlijk aanpoten, maar door er ook 's avonds aan te werken is het me gelukt om bij te blijven. En ik had toch teveel aan mijn hoofd om zelf iets creatiefs te bedenken. Het is dus heel veel van Lizzy en een beetje van mezelf.

Dit is hem, geregen en al. Nu nog wel quilten, dat is ook wel een meermaandenprojectje want dat doe ik ook met de hand.

Second Hand Roses

In mijn vorige blogje schreef ik het al, ik loop wat achter met de themaquiltjes voor De-Uitdaging. Ik ben aan het proberen om het in te halen, dit blog gaat over de quilt voor het thema van 1 september 2021: Tweedehands

Dit stond erover in de mail.

"Ik vind dit een mooi thema, in een tijd waarin we gestimuleerd worden tot duurzaamheid. Ik denk dat we zo allemaal ook wel ons eigen verhaal hebben wat betreft twee hands artikelen en vooral kleding, vroeger en nu."

Ik moest gelijk denken het liedje Second Hand Rose van Barbra Streisand. Heel grappig, Bea dacht daar ook aan en zij maakte een totaal andere quilt.

Dit is de mijne:

Om de één of andere reden had ik in mijn hoofd dat het materiaal voor de quilt tweedehands moest zijn, dat bleek niet het geval te zijn maar dat heb ik dus wel gedaan. Ik heb het begrip tweedehands iets opgerekt, bij mij valt er ook recycling of upcycling onder. De hele quilt is gemaakt van tweedehands en gebruikte materialen en spullen die normaal als afval worden gezien.

De donkerblauwe achtergronden én de truitjes en hoedjes zijn van stropdassen (met dank aan Jolanda). De effen randen van de hoedjes en de mondjes zijn de voering van diezelfde stropdassen en de voiles zijn van een soort netje waar fruit of groente in heeft gezeten. De gezichtjes zijn colourcatcher doekjes die bij 'iets roods' in de was hebben gezeten. De kapsels van de dames zonder hoedjes zijn van 'threadtrash', oftewel draadjesafval, dit zijn de kluwentjes met uitgerafeld draad die aan mijn zelfgeverfde lapjes zaten na het wassen en die ik allemaal heb afgeknipt en bewaard voor ooit. 

De quilt is quilt-as-you-go per blok gequilt, de batting is een proeflap van toen ik een naaimachine ging uitproberen en toen dit niet genoeg bleek heb ik zelf nog een paar sandwiches gemaakt van oud laken en van die afsnijdsels batting die van de randen van quilts komen als je klaar bent met quilten. 

Daarna heb ik de sashings ertussen gezet, dit is ook weer een stropdas maar dan de achterkant. Ik had natuurlijk niet genoeg voor alle vier de randen rondom de quilt, dus de randen rechts en boven zijn van een zwarte das gemaakt. De achterkant is één of andere rare gestreepte lap die nog in de kast lag. 

Ik heb een paar nieuwe dingen moeten gebruiken: de bies is van nieuwe zwarte poplin en het garen en de plakvlieseline zijn natuurlijk ook nieuw.

Wat heb ik hiervan geleerd: Het is een verschrikkelijk werk om stropdassen uit elkaar te halen. Sommige stropdassen lijken van stevige stof maar zijn van dunne zijde met fiberfill er in. Sowieso zit in alle stropdassen versteviging. Stropdassen zijn heel lastig te verwerken, je moet de stof verstevigen want alles is schuin van draad. Stropdassen geven een enorme pluizentroep in je naaimachine. Het is mogelijk om een quilt te maken met vrijwel alleen maar tweedehands materiaal en materiaal wat je anders weggooit. Als je dat doet dan is je voorraad wel beperkt, op is op dus als er iets wat minder goed lukt dan moet je het toch gebruiken en soms heb je sowieso niet genoeg. Fruit- of groente-netjes zijn extreem kwetsbaar, ze smelten al als je er maar met je strijkbout in de buurt komt.
Ik vind het een grappig ding geworden.