Soms is opvangen helemaal niet leuk.

Lieve Stoffeltje,

Je kwam bij ons op tweede kerstdag, een kerstcadeautje.  Je was gevonden in een park, moederziel alleen doolde je daar rond. Een broodmager kittentje was je toen je bij ons kwam, een zakje botjes. We gaven je veel krachtvoer, veel liefde en een warm kruikje om op te liggen. Je kreeg wat vet op je botjes, genoot ervan om bij ons op schoot te liggen en je begon zelfs te spelen. Je was zo lief, we waren allemaal gek op je.
Toen sloeg het noodlot toe, je bleek nog een extra cadeautje bij je te hebben, wat helemaal niet zo leuk was. Je werd ernstig ziek, zo ziek dat je niet meer beter kon worden.  We hebben alles geprobeerd om je er door heen te trekken, maar niks wat we deden hielp. Je werd alleen maar slechter, lag er bij als een hoopje ellende, snel ademend van benauwdheid. Vandaag had je ondertemperatuur, er zijn nog foto’s gemaakt waarop te zien was dat je hele lichaampje vol met vocht zat en er ook al van alles mis was met je organen en toen hebben we je moeten laten gaan, het was uitzichtloos lijden geworden.
Je hebt in ieder geval nog liefde gekend en een warm mandje, dat is beter dan ergens in een koud park te moeten creperen, maar het blijft oneerlijk, zo’n jong lief kitten hoort niet dood te gaan. Dag lieve Stoffeltje, we zullen je missen.